Müge Ayan Ceyhan Taraf Gazetesi’ndeki bugünkü yazısında Kürtçe’nin seçmeli ders olarak öğrencilere neler getireceğini olumlu ve olumsuz yanlarıyla değerlendiriyor.
Bir süredir Kürtçe öğrenmeye çalışıyorum. Etrafımdaki insanların çoğu buna şaşırıyor 4+4+4 modelinin pratik olarak nasıl işleyeceğini, eğitim pratiklerinin başlıca öznesi olan öğrencilerin bundan nasıl etkileneceğini anlayabilmek için bir eğitim antropoloğu ve 5 yaşındaki bir çocuk annesi olarak son günlerde epeyce çaba sarf etmiş olmama karşın tam olarak kavrayamadım. Anladığım kadarıyla bu sistemin getireceği başlıca farklılıklardan biri, ikinci 4 yıllık eğitim-öğretim döneminde çocuklara birtakım derslerin seçmeli olarak sunulacak olduğu. Bu bağlamda, Kürtçenin de seçmeli ders olmasının olası etki ve sonuçları üzerine düşünelim istedim.
Kürtçe seçmeli dersin pek çok sakıncasından söz etmek mümkün. Bu sakıncalara geçmeden önce nasıl bir faydası olabilir sorusuna da eğilmek gerekir. Öncelikle dilin görünürlüğünü sağlamak gibi bir etkisi olacaktır. Tıpkı TRT Şeş örneğinde olduğu gibi. İkinci olarak, bütün toplumsal gruplar gibi Kürtlerin de homojen bir toplum olmadığını görmeliyiz. Bu heterojenliği eğitim çağındaki çocukların dil yetileri açısından değerlendirecek olursak en azından üç farklı gruptan söz etmek mümkün: Hiç Türkçe bilmeden ya da çok az Türkçe bilerek okula başlayan çocuklar, Türkçe seviyeleriyle Kürtçe seviyeleri üç aşağı beş yukarı dengede olan çocuklar, hiç Kürtçesi olmayan ya da çok az Kürtçesi olan Kürt çocuklar. Bu üç farklı grup için aynı çokdilli eğitim modelinin işleyeceğini düşünmek yanlış olur.
Seçmeli dersin iki grup öğrenci için faydalı olabileceği söylenebilir. Bunlardan biri yukarıda sözünü ettiğim gruplardan üçüncüsüne tekabül eder: Yalnızca Türkçe bilerek okula başlayan Kürt çocukların, miras dillerini öğrenmeleri ve yaşatmalarına hizmet edecek bir uygulama olabilir seçmeli ders. İkinci grup öğrenci ise Türk öğrenciler. Türk öğrencilerin birlikte yaşadıkları Kürt arkadaşlarının dillerini öğrenmelerinin de son derece önemli olduğunun altını çizmek gerekir. Kanım o ki Türkler bugün buna pek hatta hiç gerek duymuyorlar. Ben bir süredir Kürtçe öğrenmeye çalışıyorum. Etrafımdaki insanların çoğunun buna epeyce şaşırdığını gözlemliyorum. Onlara göre ‘Kürtçe öğrenmeye ne gerek var?’ Bense bugüne kadar öğrenmemiş olmama şaşırıyorum. Nasıl ki Türkler, İngilizce gibi kabul gören dilleri öğrenmek istiyorlar, gün gelip de Kürtçeyi öğrenmek isteyecek olurlarsa, bu, iki toplumsal grubun, yani Türklerle Kürtlerin eşit statüde algılandığının göstergesi olabilir.
(Müge Ayan Ceyhan-Taraf Gazetesi)
YASAL UYARI:
Yayınlanan köşe yazısı ve haberlerin tüm hakları ESM Yayıncılığa aittir. Kaynak gösterilse dahi köşe yazısı/haberin tamamı özel izin alınmadan kullanılamaz.