---

---

Öylesine bir dönem yaşıyoruz ki çocuklarımız maruz bırakıldıkları bu sınav sistemi yüzünden yaşamda herşeyin tek doğru cevabı olan çoktan seçmeli sorularla çözüleceğini zannederek büyüyorlar. Okuma yazmadan hemen sonra çoktan seçmeli sınavlarla tanışıyorlar ve tabiki her sorunun yalnız bir doğru cevabı oluyor. Hatta bazen soru hatalı olunca öğrenci en az bir doğru olmalı diye en yakın bulduğu şıkkı işaretliyor. Ya bütün şıklar doğruysa? Veya bütün şıklar yanlışsa?

    Sonra bu çocuklar büyüyor ve biz onlara kişisel gelişim eğitimleri veriyoruz, kutunun dışında düşünmek, farklı bakış açıları kazandırmak, yaratıcılık ve inovasyon geliştirmek için. Sizce her bir öğrencimiz şimdide 12 yıla çıkacak zorunlu eğitim hayatında kaç tane tek doğru cevaplı çoktan seçmeli test sorusu çözüyordur? Biz çocuklarımızın sadece belli yerlere hazırlanabilmesi için ölçebileceğimiz kadar bilgiye sahip olmalarını sağlamaya çalışıyoruz. Bu öğrenciler yaşamı nasıl anlamlandıracaklar? Doğru veya yanlış diye mi?

     Bu sonuçlar tek başına çocuklarımıza yaşattıklarımız yetmezmiş gibi şimdilerde bu çoktan seçmeli tek doğrulu soruları en iyi yapan öğrencilerin öğretmenleri başarılı diğerleri de başarısız diye değerlendirilir oldu. Doğru cevapları en iyi bulduran mı? Yoksa öğrencilerini en fazla düşündüren mi iyi öğretmendir?

    Şimdi gelin Atina’ya ve Sokrat’a gidelim, Heidi Hayes Jacobs’un blog yazısından aldığım aşağıdaki kurguyu okuyalım ve düşünelim; acaba biz ne için eğitim yapıyoruz?

   “İşte o gün gelmişti, sınav zamanı. Atina’lı genç adamlar Akropolis’te ellerinde keskileriyle kendileri için hazırlanmış 30 soruyu  taş tabletlere cevaplamak için hazırlanıyorlardı. Bu yıllık olarak öğrencilerin felsefe kralı olabilmeleri için bilgi ve yetkinliklerini ölçmek için yapılan bir sınavdı. Bu değerli ve önemli sınav öğrencilerin nihai başarısını göstermesinin yanında öğretmenin performansını ölçmek içinde anahtar rol taşıyordu.

   Felsefe ve yönetişim gibi çok zorlayıcı konularda tek doğru cevaplı çoktan seçmeli sorulardan oluşan bir sınav hazırlayabildikleri için bu sınavı hazırlayan şirketi tebrik etmek gerekliydi.

    Sonuçlar herkes tarafından öğretmenin kalitesi ve performansı görülebilsin diye Agora’da asılıyordu. Sokrat öğretmen olarak sınıfta kaldı. O zamanının çoğunu öğrencilerine daha çok düşünmelerini söyleyerek geçirmişti. Hatta Sokrat’ın dersini haber vermeden gözlemlemek için gelen bir yöneticisi (adı açıklanmayan), “ Sokrat’ın öğrencilerinin bazen tek bir doğru cevabı olmayan çok zor tartışmalar içeren konularda avare avare konuştuklarını” söyler. Ümit ederiz ki yerine yeni bir öğretmen atanacak ve/veya yaz ayları boyunca Sparta’da çok yoğun bir mesleki gelişim eğitimine gönderilecekti.”