Aradığınız sayfa bulunamıyor, lütfen kategori listesinden ulaşmayı deneyiniz.
Sanayide ara ve nitelikli eleman sorunun çözülmesi gerektiğini söyleyen, Türkiye İhracatçılar Meclisi (TİM) Başkanı Mehmet Büyükekşi, bu noktada, hem kamusal alana hem de özel sektöre ayrı ayrı sorumluluk düştüğünü ifade ediyor.
Sanayide ara ve nitelikli eleman sorunun çözülmesi gerektiğini söyleyen, Türkiye İhracatçılar Meclisi (TİM) Başkanı Mehmet Büyükekşi, bu noktada, hem kamusal alana hem de özel sektöre ayrı ayrı sorumluluk düştüğünü ifade ediyor. Büyükekşi, “Meslek liseleri, meslek yüksekokulları ve üniversiteler ile lisans ve doktora eğitim programlarının yenilenmesi, uygulama ağırlıklı eğitime geçilmesi, yeni nesil işgücü ihtiyacını karşılayacak eğitimler verilmesi gerekiyor” diyor.
Türkiye, 2023 yılında milli gelirini 2 trilyon dolara çıkarmayı ve yıllık 500 milyar dolar ihracat yapmayı hedefliyor. Belirlenen bu hedeflere ulaşmak için üniversite-sanayi işbirliğinin önemi nedir?
Sürdürülebilir ihracat için ilerlemenin yolunu yüksek katma değerli ihracat atılımında görüyoruz ve bu doğrultuda, inovasyon, Ar-Ge, tasarım ve markalaşmaya büyük önem veriyoruz. Öyle ki, günümüzde, inovatif girişimlerin yaşama kalite ve artı değer kattığı herkes tarafından kabul edilen bir gerçek olarak benimsendi. Bizim de ülke olarak sürdürülebilir büyüme ve kalkınma için firmalarımızla beraber inovasyon adına her geçen gün çıtayı daha da yukarı taşımamız gerekiyor. Bu noktadan yola çıkarak 61 bini aşkın ihracatçının temsilcisi Türkiye İhracatçılar Meclisi (TİM) olarak, 2023 yılında ulaşmayı hedeflediğimiz 500 milyar dolarlık ihracata, 7’den 77’ye ülkemizin tüm bölgelerine inovasyon kültürünü yayarak ulaşacağımıza inanıyoruz. Bu devasa dönüşüme ülke olarak daha hazır olmak için üniversitelerdeki büyük yeteneklerin ortaya çıkarılması önem taşıyor. Bu kapsamda inovasyon alanında gençlere katkı yaparak, üniversite-sanayi işbirlikleri sağlayarak ülkemizi daha ileriye taşıyabileceğimizi düşünüyoruz.
T-JUMP SAN FRANCİSCO ÖNEMLİ BİR GİRİŞİMCİLİK MERKEZİ OLACAK
Türkiye İhracatçılar Meclisi olarak, üniversite-sanayi işbirliğinin artırılmasına katkı sağlamak için hangi çalışmaları gerçekleştiriyorsunuz? İhracatçıların eğitimli iş gücü sorununu çözmek amacıyla üniversitelerle anlaşmalar yapıyor musunuz?
61 bin aktif üyeli ihracatçı ailesinin temsilcisi Türkiye İhracatçılar Meclisi olarak her yaş grubunda, girişimcilik ve inovasyon kültürünü yaygınlaştırmak için birçok projeye imza atmış bulunuyoruz.
İlköğretim öğrencilerine yönelik “İnovasyon Atölyeleri’ni” hayata geçirdik. 50 dezavantajlı okulda kurulan İnovasyon Atölyeleri’nde eğitimlerimiz devam ediyor. Üniversite öğrencilerine yönelik ise “İnovaTİM” projesini hayata geçirdik. Bu minvalde, Türkiye’deki tüm üniversite öğrencileri arasında yapılan başvurular sonucu, 500 İnovaTİM temsilcisine Türkiye İnovasyon Haftası kariyer etkinliklerinde staj, burs ve mentorluk desteği veriyoruz. Diğer taraftan TİM olarak İTÜ bünyesinde YGA ile kurduğumuz “TeknoTİM- Teknovasyon” programı ile girişimcilere altyapı, danışmanlık hizmeti, eğitim ve mentorluk desteğini veriyoruz.
Yine yakın zamanda ODTÜ Teknokent’in ABD’nin San Francisco şehrinde bulunan Silikon Vadisi’nde kurduğu girişimcilik üssünü destekleyerek bir ilke imza attık. Girişimcilik dünyasının kalbinde, Silikon Vadisi’nde açtığımız “T-Jump San Francisco” adı verilen ofis, inovasyonun dünyadaki merkezi olan Silikon Vadisi’nde önemli bir girişimcilik merkezi olacak. Bu dev projemiz, genç girişimcilerimizle birlikte “start up” ve “spin-off” dediğimiz yeni küçük işletmelerin doğmasının ve büyümesinin önünü açacak. İnanıyoruz ki ODTÜ'nün Silikon Vadisi'nde açtığı bu üs, ülkemizin kıymetli girişimcilerinin gelişmesi ve dünyaya açılması açısından önemli bir kilometre taşı olacaktır. En ileri teknolojilerin ve bu teknolojilere dayalı üretime yönelik "knowhow”ın ülkemize aktarılabilmesi önemli önceliğimiz.
Ayrıca, meclisimiz desteği ile ihracatçı birlikleri tarafından düzenlenen Ar-Ge proje pazarları ile tasarım yarışmalarında üniversite öğrencileri ve akademisyenlerin Ar-Ge ve inovasyona dayalı derece alan başarılı eserlerini Türkiye İnovasyon Haftası etkinliklerinde katılımcılar ile buluşturuyoruz. Yine Türkiye İnovasyon Haftası etkinliklerinde, Türkiye’de faaliyet gösteren Ar-Ge merkezleri, teknoparklar ile bilim ve teknoloji merkezlerinin çalışmalarını kendilerine tahsis ettiğimiz alanlarda katılımcılar ile buluşturuyoruz.
Üniversiteler sanayinin ihtiyaçlarına uygun eleman yetiştirebiliyor mu? Akademik eğitim ülke sanayisine nasıl adapte oluyor? Sizce bu sorunun çözümü için nasıl bir yol izlenmelidir?
Geçtiğimiz yıl başladığımız “Türkiye’de Sanayinin ve Sanayiciliğin Yeniden Özendirilmesi ve Desteklenmesi” konulu çalışmamızda sanayi sektörünün önde gelen firma temsilcileri ile gerçekleştirdiğimiz yüz yüze görüşmeler neticesinde sanayinin en öncelikli sorunlarının başında üniversite-sanayi işbirliğinin güçlendirilerek sanayide ara ve nitelikli eleman sorunun çözülmesi gerektiğini gördük. Bu noktada, hem kamusal alana hem de özel sektöre ayrı ayrı sorumluluk düşüyor. Meslek liseleri, meslek yüksekokulları ve üniversiteler ile lisans ve doktora eğitim programlarının yenilenmesi, uygulama ağırlıklı eğitime geçilmesi, yeni nesil işgücü ihtiyacını karşılayacak eğitimler verilmesi gerekiyor. Bu amaçla orta ve yüksek teknoloji sektörleri ile ilgili teknik alanlar için staj programının zorunlu olması gerektiğine ve tüm üniversitelerimiz tarafından uygulanması gerektiğine inanıyoruz.
Bilim, teknoloji, Ar-Ge politikaları ve insan kaynağı stratejileri bakımından Güney Kore bizim için çok iyi bir örnek olarak karşımıza çıkıyor. Güney Kore teknik eğitim ve mühendislik eğitim reformunu 1968’li yıllarda uygulamaya başlamış. Güney Kore’nin özellikle KAIST ve Brain Korea uygulamaları ile aldığı sonuçlar ile yaklaşık 50 yılda muazzam bir noktaya ulaştığını görüyoruz. Uluslararası araştırmacı mobilitesini destekleyerek nitelikleri artırmak ve AR-GE çalışmalarını küreselleştirmek için birçok düzenleme gerçekleştirilmiştir. 2013 yılında, Güney Kore yükseköğretim kayıtlarında dünyada ilk sırada yer alıyor.
FİRMALAR, EĞİTİLMİŞ TEKNİK ELEMAN BULMAKTA ZORLANIYORLAR
Türkiye’de hızla yükselen ticaret ve sanayinin iş gücü konusunda genel olarak ihtiyaçları nelerdir?
Sanayinin ara eleman bulma konusunda sıkıntıları olduğunu biliyoruz. Firmalar, ortaöğrenim seviyesinde uygulama tecrübesi yüksek, piyasa koşullarına uyumlu, güncel teknolojiye hakim müfredat ile eğitilmiş teknik eleman bulmakta zorlanıyorlar. Hızla şehirleşen ve endüstrileşen ülkemizde bilhassa yüksek katma-değerli sanayi ve hizmet sektörlerine yönelik daha verimli ve nitelikli istihdam yaratabilme ihtiyacımız bugün ekonomimizin geleceğine dair en belirleyici unsur olarak göze çarpıyor.
2013 verilerine göre; Türkiye, 28,1 milyondan fazlası aktif olarak çalışan 76,6 milyonluk bir nüfusa ve AB üyesi ülkelerle karşılaştırıldığında en büyük iş gücüne sahip 4. ülkedir. Türkiye’nin sahip olduğu genç nüfus, iş gücünün büyümesindeki en önemli faktör olarak ülkenin rakiplerine kıyasla en üst sırada yer almasına katkı sağladı. Önümüzdeki dönemde de genç ve dinamik nüfusa sahip olan ülkemizin bu özelliğini iyi bir eğitim ve planlama ile fırsata çevireceğimize inanıyoruz.
AR-GE’YE DAHA FAZLA YATIRIM YAPILMALI
Türkiye Cumhuriyeti’nin 100. kuruluş yıldönümü olan 2023’te 500 milyar dolar ihracat hedefimiz var. Bu hedefe yönelik 2023 İhracat Stratejimiz ise bir Devlet Stratejisi haline gelmiş durumda. İhracatta ileri teknoloji ürünlerin payını yüzde 15’in üzerine çıkarma ve Ar-Ge harcamalarının GSMH’ye oranını yüzde 3’e çıkarma hedeflerine odaklanmak durumundayız. Türkiye’nin oldukça çetin şartlara sahip global rekabet ortamı içerisinde 2023 hedefleri yolunda emin adımlarla devam etmesi için ihracatımızın yüksek katma-değerli ürünlere dönüşümünü hızlandırmak ve ihracatımızda ileri teknolojinin ağırlığını yükseltmekten başka çaremiz yok. Bunun için de Türkiye’deki tüm sektörlerin ve firmalarımızın inovasyona, Ar-Ge’ye, tasarıma ve markalaşmaya çok daha fazla yatırım yapması gerekiyor. Bu yatırımlar için öncelikli koşul ise Türkiye’nin gündeminin bir an önce tamamen ekonomik istikrara odaklanmasıdır. Türkiye’de tesis edilen istikrar ortamının ve uzun vadeli vizyonun temellerinin sarsılmaması bu açıdan hayati önem taşıyor.
Türkiye’nin 2023 hedefleri arasında yer alan ekonomik büyüklükte dünyanın 10. ülkesi hayaline kavuşmasında inovasyonun önemini keşfeden İhracatçılar Meclisi (TİM), bu alanda üniversitelerdeki potansiyelin kullanılması için güç birliği çağrısında bulunuyor.
Üniversitelerin örnek alabileceği ve TİM Başkanı Mehmet Büyükekşi’nin çizdiği yol haritası ise şöyle:
-Toplumsal değerler zincirindeki değişim devam etmelidir. Zincirin tepesine üretimi ve her düzeyde inovatif insan fikrini koymak gerekiyor.
-Ulusal İnovasyon Stratejisi kısa zamanda hayata geçirilmeli hatta bir devlet belgesi olarak ortaya konulmalıdır.
-Eğer İstanbul'u dünya ölçeğinde bir tasarım ve inovasyon merkezi olarak ilan edersek ve dünya ölçeğinde bu algıyı yönetirsek,2023 yılında dünya tasarım ve inovasyon pastasından büyük bir pay alabiliriz.
Üst Kategori: ROOT Kategori: Röportaj
Sanayide ara ve nitelikli eleman sorunun çözülmesi gerektiğini söyleyen, Türkiye İhracatçılar Meclisi (TİM) Başkanı Mehmet Büyükekşi, bu noktada, hem kamusal alana hem de özel sektöre ayrı ayrı sorumluluk düştüğünü ifade ediyor.
Sanayide ara ve nitelikli eleman sorunun çözülmesi gerektiğini söyleyen, Türkiye İhracatçılar Meclisi (TİM) Başkanı Mehmet Büyükekşi, bu noktada, hem kamusal alana hem de özel sektöre ayrı ayrı sorumluluk düştüğünü ifade ediyor. Büyükekşi, “Meslek liseleri, meslek yüksekokulları ve üniversiteler ile lisans ve doktora eğitim programlarının yenilenmesi, uygulama ağırlıklı eğitime geçilmesi, yeni nesil işgücü ihtiyacını karşılayacak eğitimler verilmesi gerekiyor” diyor.
Türkiye, 2023 yılında milli gelirini 2 trilyon dolara çıkarmayı ve yıllık 500 milyar dolar ihracat yapmayı hedefliyor. Belirlenen bu hedeflere ulaşmak için üniversite-sanayi işbirliğinin önemi nedir?
Sürdürülebilir ihracat için ilerlemenin yolunu yüksek katma değerli ihracat atılımında görüyoruz ve bu doğrultuda, inovasyon, Ar-Ge, tasarım ve markalaşmaya büyük önem veriyoruz. Öyle ki, günümüzde, inovatif girişimlerin yaşama kalite ve artı değer kattığı herkes tarafından kabul edilen bir gerçek olarak benimsendi. Bizim de ülke olarak sürdürülebilir büyüme ve kalkınma için firmalarımızla beraber inovasyon adına her geçen gün çıtayı daha da yukarı taşımamız gerekiyor. Bu noktadan yola çıkarak 61 bini aşkın ihracatçının temsilcisi Türkiye İhracatçılar Meclisi (TİM) olarak, 2023 yılında ulaşmayı hedeflediğimiz 500 milyar dolarlık ihracata, 7’den 77’ye ülkemizin tüm bölgelerine inovasyon kültürünü yayarak ulaşacağımıza inanıyoruz. Bu devasa dönüşüme ülke olarak daha hazır olmak için üniversitelerdeki büyük yeteneklerin ortaya çıkarılması önem taşıyor. Bu kapsamda inovasyon alanında gençlere katkı yaparak, üniversite-sanayi işbirlikleri sağlayarak ülkemizi daha ileriye taşıyabileceğimizi düşünüyoruz.
T-JUMP SAN FRANCİSCO ÖNEMLİ BİR GİRİŞİMCİLİK MERKEZİ OLACAK
Türkiye İhracatçılar Meclisi olarak, üniversite-sanayi işbirliğinin artırılmasına katkı sağlamak için hangi çalışmaları gerçekleştiriyorsunuz? İhracatçıların eğitimli iş gücü sorununu çözmek amacıyla üniversitelerle anlaşmalar yapıyor musunuz?
61 bin aktif üyeli ihracatçı ailesinin temsilcisi Türkiye İhracatçılar Meclisi olarak her yaş grubunda, girişimcilik ve inovasyon kültürünü yaygınlaştırmak için birçok projeye imza atmış bulunuyoruz.
İlköğretim öğrencilerine yönelik “İnovasyon Atölyeleri’ni” hayata geçirdik. 50 dezavantajlı okulda kurulan İnovasyon Atölyeleri’nde eğitimlerimiz devam ediyor. Üniversite öğrencilerine yönelik ise “İnovaTİM” projesini hayata geçirdik. Bu minvalde, Türkiye’deki tüm üniversite öğrencileri arasında yapılan başvurular sonucu, 500 İnovaTİM temsilcisine Türkiye İnovasyon Haftası kariyer etkinliklerinde staj, burs ve mentorluk desteği veriyoruz. Diğer taraftan TİM olarak İTÜ bünyesinde YGA ile kurduğumuz “TeknoTİM- Teknovasyon” programı ile girişimcilere altyapı, danışmanlık hizmeti, eğitim ve mentorluk desteğini veriyoruz.
Yine yakın zamanda ODTÜ Teknokent’in ABD’nin San Francisco şehrinde bulunan Silikon Vadisi’nde kurduğu girişimcilik üssünü destekleyerek bir ilke imza attık. Girişimcilik dünyasının kalbinde, Silikon Vadisi’nde açtığımız “T-Jump San Francisco” adı verilen ofis, inovasyonun dünyadaki merkezi olan Silikon Vadisi’nde önemli bir girişimcilik merkezi olacak. Bu dev projemiz, genç girişimcilerimizle birlikte “start up” ve “spin-off” dediğimiz yeni küçük işletmelerin doğmasının ve büyümesinin önünü açacak. İnanıyoruz ki ODTÜ'nün Silikon Vadisi'nde açtığı bu üs, ülkemizin kıymetli girişimcilerinin gelişmesi ve dünyaya açılması açısından önemli bir kilometre taşı olacaktır. En ileri teknolojilerin ve bu teknolojilere dayalı üretime yönelik "knowhow”ın ülkemize aktarılabilmesi önemli önceliğimiz.
Ayrıca, meclisimiz desteği ile ihracatçı birlikleri tarafından düzenlenen Ar-Ge proje pazarları ile tasarım yarışmalarında üniversite öğrencileri ve akademisyenlerin Ar-Ge ve inovasyona dayalı derece alan başarılı eserlerini Türkiye İnovasyon Haftası etkinliklerinde katılımcılar ile buluşturuyoruz. Yine Türkiye İnovasyon Haftası etkinliklerinde, Türkiye’de faaliyet gösteren Ar-Ge merkezleri, teknoparklar ile bilim ve teknoloji merkezlerinin çalışmalarını kendilerine tahsis ettiğimiz alanlarda katılımcılar ile buluşturuyoruz.
Üniversiteler sanayinin ihtiyaçlarına uygun eleman yetiştirebiliyor mu? Akademik eğitim ülke sanayisine nasıl adapte oluyor? Sizce bu sorunun çözümü için nasıl bir yol izlenmelidir?
Geçtiğimiz yıl başladığımız “Türkiye’de Sanayinin ve Sanayiciliğin Yeniden Özendirilmesi ve Desteklenmesi” konulu çalışmamızda sanayi sektörünün önde gelen firma temsilcileri ile gerçekleştirdiğimiz yüz yüze görüşmeler neticesinde sanayinin en öncelikli sorunlarının başında üniversite-sanayi işbirliğinin güçlendirilerek sanayide ara ve nitelikli eleman sorunun çözülmesi gerektiğini gördük. Bu noktada, hem kamusal alana hem de özel sektöre ayrı ayrı sorumluluk düşüyor. Meslek liseleri, meslek yüksekokulları ve üniversiteler ile lisans ve doktora eğitim programlarının yenilenmesi, uygulama ağırlıklı eğitime geçilmesi, yeni nesil işgücü ihtiyacını karşılayacak eğitimler verilmesi gerekiyor. Bu amaçla orta ve yüksek teknoloji sektörleri ile ilgili teknik alanlar için staj programının zorunlu olması gerektiğine ve tüm üniversitelerimiz tarafından uygulanması gerektiğine inanıyoruz.
Bilim, teknoloji, Ar-Ge politikaları ve insan kaynağı stratejileri bakımından Güney Kore bizim için çok iyi bir örnek olarak karşımıza çıkıyor. Güney Kore teknik eğitim ve mühendislik eğitim reformunu 1968’li yıllarda uygulamaya başlamış. Güney Kore’nin özellikle KAIST ve Brain Korea uygulamaları ile aldığı sonuçlar ile yaklaşık 50 yılda muazzam bir noktaya ulaştığını görüyoruz. Uluslararası araştırmacı mobilitesini destekleyerek nitelikleri artırmak ve AR-GE çalışmalarını küreselleştirmek için birçok düzenleme gerçekleştirilmiştir. 2013 yılında, Güney Kore yükseköğretim kayıtlarında dünyada ilk sırada yer alıyor.
FİRMALAR, EĞİTİLMİŞ TEKNİK ELEMAN BULMAKTA ZORLANIYORLAR
Türkiye’de hızla yükselen ticaret ve sanayinin iş gücü konusunda genel olarak ihtiyaçları nelerdir?
Sanayinin ara eleman bulma konusunda sıkıntıları olduğunu biliyoruz. Firmalar, ortaöğrenim seviyesinde uygulama tecrübesi yüksek, piyasa koşullarına uyumlu, güncel teknolojiye hakim müfredat ile eğitilmiş teknik eleman bulmakta zorlanıyorlar. Hızla şehirleşen ve endüstrileşen ülkemizde bilhassa yüksek katma-değerli sanayi ve hizmet sektörlerine yönelik daha verimli ve nitelikli istihdam yaratabilme ihtiyacımız bugün ekonomimizin geleceğine dair en belirleyici unsur olarak göze çarpıyor.
2013 verilerine göre; Türkiye, 28,1 milyondan fazlası aktif olarak çalışan 76,6 milyonluk bir nüfusa ve AB üyesi ülkelerle karşılaştırıldığında en büyük iş gücüne sahip 4. ülkedir. Türkiye’nin sahip olduğu genç nüfus, iş gücünün büyümesindeki en önemli faktör olarak ülkenin rakiplerine kıyasla en üst sırada yer almasına katkı sağladı. Önümüzdeki dönemde de genç ve dinamik nüfusa sahip olan ülkemizin bu özelliğini iyi bir eğitim ve planlama ile fırsata çevireceğimize inanıyoruz.
AR-GE’YE DAHA FAZLA YATIRIM YAPILMALI
Türkiye Cumhuriyeti’nin 100. kuruluş yıldönümü olan 2023’te 500 milyar dolar ihracat hedefimiz var. Bu hedefe yönelik 2023 İhracat Stratejimiz ise bir Devlet Stratejisi haline gelmiş durumda. İhracatta ileri teknoloji ürünlerin payını yüzde 15’in üzerine çıkarma ve Ar-Ge harcamalarının GSMH’ye oranını yüzde 3’e çıkarma hedeflerine odaklanmak durumundayız. Türkiye’nin oldukça çetin şartlara sahip global rekabet ortamı içerisinde 2023 hedefleri yolunda emin adımlarla devam etmesi için ihracatımızın yüksek katma-değerli ürünlere dönüşümünü hızlandırmak ve ihracatımızda ileri teknolojinin ağırlığını yükseltmekten başka çaremiz yok. Bunun için de Türkiye’deki tüm sektörlerin ve firmalarımızın inovasyona, Ar-Ge’ye, tasarıma ve markalaşmaya çok daha fazla yatırım yapması gerekiyor. Bu yatırımlar için öncelikli koşul ise Türkiye’nin gündeminin bir an önce tamamen ekonomik istikrara odaklanmasıdır. Türkiye’de tesis edilen istikrar ortamının ve uzun vadeli vizyonun temellerinin sarsılmaması bu açıdan hayati önem taşıyor.
Türkiye’nin 2023 hedefleri arasında yer alan ekonomik büyüklükte dünyanın 10. ülkesi hayaline kavuşmasında inovasyonun önemini keşfeden İhracatçılar Meclisi (TİM), bu alanda üniversitelerdeki potansiyelin kullanılması için güç birliği çağrısında bulunuyor.
Üniversitelerin örnek alabileceği ve TİM Başkanı Mehmet Büyükekşi’nin çizdiği yol haritası ise şöyle:
-Toplumsal değerler zincirindeki değişim devam etmelidir. Zincirin tepesine üretimi ve her düzeyde inovatif insan fikrini koymak gerekiyor.
-Ulusal İnovasyon Stratejisi kısa zamanda hayata geçirilmeli hatta bir devlet belgesi olarak ortaya konulmalıdır.
-Eğer İstanbul'u dünya ölçeğinde bir tasarım ve inovasyon merkezi olarak ilan edersek ve dünya ölçeğinde bu algıyı yönetirsek,2023 yılında dünya tasarım ve inovasyon pastasından büyük bir pay alabiliriz.
Son Güncelleme: Cuma, 03 Temmuz 2015 18:09
Gösterim: 2706
Dershanelerin kapanacak olması sebebiyle üniversite adaylarının bu yıl mutlaka tercih yapması gerektiğini belirten Vakıf Üniversiteleri Birliği Başkanı Rifat Sarıcaoğlu, üniversiteye girmenin daha da zorlaşacağını vurguluyor.
Dershanelerin kapanacak olması sebebiyle üniversite adaylarının bu yıl mutlaka tercih yapması gerektiğini belirten Vakıf Üniversiteleri Birliği Başkanı Rifat Sarıcaoğlu, “Adaylar tercihlerini kesinlikle ertelemesinler, aksi takdirde gelecek sene gidecek dershane bulamayacaklar, üniversiteye girmek daha da zorlaşacak. Zaten artık üniversite değiştirmek ve bölümler arası değişim de çok kolaylaştı. O yüzden bu yıl korkmadan tercih yapsınlar” diyor.
Vakıf üniversitelerinin geçmişten günümüze geldiği noktayı anlatabilir misiniz? Şu an ülkemizdeki mevcut vakıf üniversitesi sayısı ne kadar? Bu üniversitelerde öğrenim gören öğrenci sayısına ilişkin de bilgi verebilir misiniz?
20 Ekim 1984 tarihinde Bilkent Üniversitesi'nin kurulması ile birlikte Türkiye ilk vakıf üniversitesine kavuştu. O tarihten 1996 yılına kadar hiçbir vakıf üniversitesi onaylanmadı. 1996’dan itibaren birkaç vakıf üniversitesi daha kuruldu. Sonrasında yavaşlamaya başladı. 2007 yılından itibaren ise çok hızlı bir yükselişe geçti. Bugün itibariyle 78 vakıf üniversitesi açıldı. Devreye girecek de en az bir 8 tane daha var. Bu üniversiteler de devreye girerse 86 vakıf üniversitesine çıkacak.
Vakıf üniversitelerinde şu an öğrenim gören öğrenci sayısı 350 bin civarında. Bu sene herhalde o 400 bini zorlar.
Son yıllarda Türkiye’de üniversite sayısında hızlı bir artış söz konusu. Birbiri ardına yeni üniversite açılıyor. Üniversitelerin niceliğindeki bu artışla birlikte niteliğinin azaldığı yönünde eleştiriler var. Siz bu konuda ne düşünüyorsunuz?
Sadece yeni vakıf üniversitelerinin niteliği azalmadı. Yeni kurulan devlet üniversitelerinde de ciddi sorunlar var. Bu üniversitelerde de doğal olarak sorun olacak. Çünkü daha yeni kurulmuş, henüz hocası yok. Dolayısıyla önce yürümeyi öğrenecek bu üniversiteler, ondan sonra koşmaya başlayacak.
Dünyadaki önemli üniversitelere de bakarsanız zaten yıllar boyunca var olmuşlar. O nedenledir ki eğitimde süreklilik önemlidir.
Vakıf üniversitelerinin devlet üniversitelerine göre güzel bir tarafı var. Oda inovasyonu daha çabuk yapması. Ücret aldığı için belirli oranda öğrencilerinden hizmeti daha iyi sunmak zorunda. Bunu sunmadığınız takdirde devlet üniversitesine gider öğrenci. O yüzden öncelikli olarak öğrenciyi merkeze koyup, ona odaklanıp, daha iyi hizmet sunmak zorunda. Bu sebeple yeni de kurulsa üniversiteler çok çabuk adapte olmak ihtiyacı hissediyor. Dolayısıyla daha iyi sonuçlar çıkıyor. Bu sebeple bu nitelik sorununu, tüm yeni kurulan üniversitelerin sorunu olarak görüyorum. Yani sadece yeni kurulan vakıf üniversitelerin değil.
Niteliğin artması için zamana ihtiyaç var diyorsunuz...
Evet, zamana ihtiyaç var. 1996 ile 2000 yılları arasındaki yeni kurulan üniversitelere bakarsanız zamanla bu sorunu aştıklarını görürsünüz. Bundan 5-10 yıl önce hiçbir vakıf üniversitesi dünya sıralamalarına giremezken şu anda 4 tanesi giriyor. Bu ciddi bir başarı öyküsü. Bunun görmemezlikten gelinmemesi lazım. Tırnaklarını kazıyarak, belirli sorunları çok çabuk atlattı vakıf üniversiteleri.
Yeni kurulan üniversitelerin nitelik sorunu dışında karşılaştığı diğer sorunlar genellikle neler oluyor?
Her üniversitenin ayrı sorunları olabilir ama genel olarak baktığınız vakit şunları söyleyebiliriz:
İlk olarak öğrenciyi üniversitelerine çekmekte zorlanıyorlar. Yeni kurulan bir üniversitenin öğrenciye, ‘Gel benim üniversiteme kayıt ol’ demesi çok zor.
İkincisi hoca bulmakta zorlanıyorlar. Hocalar yeni kurulan bir üniversiteye gitmek yerine kendini ispatlamış bir üniversiteye gitmeyi tercih ediyorlar. Bu sebeple hocaları üniversitelerine çekmek için ya daha fazla ücret verecekler ya da projelerine ikna etmeye çalışacaklar.
Üçüncüsü ise çok hızlı büyüme içinde genel bir sorun var. O da kontenjanların boş kalması. Dolayısıyla bu bütçelemeye kadar gider. Yanlış bütçeleme yaparsanız gelecek sene de sıkıntı çıkar.
Bu sorunları çözüme kavuşturmak için ne yapmaları gerekiyor?
Tek kelimeyle iyi yönetim gerekiyor.
TÜRKİYE’NİN YAKINDA KENDİ AKREDİTASYONU OLACAK
Türkiye’deki üniversitelerin dünyadaki üniversitelere göre eksikleri nelerdir? Dünya çapında yapılan sıralamalarda üniversitelerimizin üst sıralarda yer alması, onlarla rekabet etmesi, yabancı öğrencileri ve akademisyenleri bünyelerine çekebilmesi için neler yapması gerekiyor?
Dünya ile rekabet edebilmemiz için iki tane soruyu kendimize sormalıyız. Birincisi ‘Yabancı öğrenciler niye Amerika’daki, İngiltere’deki, Kanada’daki, Almanya, Avustralya’da, Fransa’daki belirli üniversiteleri tercih ediyor?’ Çünkü bu öğrenciler dünya sıralamalarına bakıyor. Demek ki bizim sıralamalarda yukarı çıkmamız lazım. Birinci yapılacak iş bu korkmayacaksınız. Nerede olduğunuzu öğrenmek bir zayıflık değil. Zayıf noktanızı öğrenip hangi alanlara yatırım yapmanız gerektiğini daha net çıkaracaksınız.
İkincisi de akredite olacaksınız. Akreditasyonla her 5 yılda bir yenilersiniz kendinizi ve tekrar geçersiniz değerlendirmeden. Türkiye’nin yakında kendi akreditasyonu olacak. Şu an YÖK üzerinde çalışma yapıyor ama dünya akreditasyonuna gidilecek. Bu kolay bir iş değil. Zoru başarırsanız ülkeye de bir katkıda bulunursunuz. Amerika’ya giden bir öğrenci belirli bir süre Türkiye’yi de düşünecek. Bu adımları atmazsanız bir yere varmazsınız. Dolayısıyla bana göre en büyük iki engel bu.
Üniversiteler, yabancı öğrencileri ve akademisyenleri bünyelerine çekebilmeleri için ise kaliteyi artırmak zorundalar. Ayrıca yabancı hocayı çekmek için maddi açıdan daha iyi bir teklif sunmaları gerekiyor.
Bildiğiniz gibi geçtiğimiz günlerde YÖK, üniversitelerin örgün eğitim kontenjanlarını açıkladı. Buna göre vakıf üniversitelerindeki lisans kontenjanları yaklaşık 5 bin arttı, devlette ise yaklaşık 9 bin kontenjan düşüş yaşandı. En önemli artış ise vakıf üniversitelerinin ön lisans programlarında oldu. Bu bölümlerin kontenjanında yaklaşık 15 bin artış görüldü. Bununla ilgili düşünceleriniz nedir?
Evet, çünkü devlet üniversitelerinde de hızlı bir büyüme oldu. Bildiğiniz gibi 2007’de her ile bir üniversite açıldı. Ama önemli olan eğitim vermeniz için istihdam yaratabilmek. Doktoralı eleman bulmanız önemli. Doktoralı elemana da gelecek 10 yıl içinde 15 bin ihtiyaç var. Dolayısıyla ciddi bir açık söz konusu. Bu yüzden planlamalarda sorunlar çıkmaya başladı. Vakıf üniversiteleri, yurtdışındaki hocaları da devreye sokarak bu açıklarını kapatıyor. Bu yüzden vakıf üniversitelerine daha fazla kontenjan veriliyor gözükse de kontenjan fazlasını aslında yeni kurulan üniversiteler alıyor. Dolayısıyla kontenjanda çok büyük bir büyüme yok.
ÜNİVERSİTEYE GİRİŞTE BARAJ+MÜLAKAT OLMALI
Türkiye’de eğitimde tartışılan bir başka konuda üniversite geçiş sistemi. Sizce nasıl bir üniversite geçiş sistemine ihtiyaç var?
Türkiye’de öğrencinin üniversiteyi seçme hakkı var ama üniversitenin öğrencisini seçme hakkı yok. Böyle bir şey olamaz. İki tarafında birbirini seçme hakkı olması lazım. Sonrasında ise belirli eğitim alanlarında barajlar koymak durumundasınız. Bana göre mimarlık, mühendislik gibi insan hayatını etkileyecek konularda baraj konmak zorunda. O barajı aşanlarla sonrasında mülakat yapılmalı. Dolayısıyla bu alanlarda baraj+mülakat olması lazım. O zaman sistem düzelir.
Üniversite adayları üniversite ve bölüm seçerken hangi kriterlere dikkat etmelidirler? Onlara bu konuda ne gibi önerilerde bulunursunuz?
Öncelikle dershaneler kapanacağı için öğrencilerin bu sene muhakkak bir tercih yapmaları gerekiyor. Adaylar tercihlerini kesinlikle ertelemesinler, aksi takdirde gelecek sene gidecek dershane bulamayacaklar, üniversiteye girmek daha da zorlaşacak. Zaten artık üniversite değiştirmek ve bölümler arası değişim de çok kolaylaştı. O yüzden bu yıl korkmadan tercih yapsınlar.
Tercih yaparken de ilk olarak bölümü tespit etmeleri gerekiyor. İkincisi şehri tespit etmeleri gerekiyor. Üçüncüsü ise üniversiteyi tespit etmeleri gerekiyor. Bu üç sırayla gitmeleri lazım. Sonraki aşamada kendilerine kısa bir liste oluşturmalılar. 3 ile 5 üniversite arasında bir seçenek listeleri olmalı. Orada devlet üniversitesi olabilir vakıfta olabilir. Vakıflardaki burslu bölümler de olabilir, öğrencinin parasal sorunu varsa.
Peki vakıf üniversitesi mi, devlet üniversitesi mi? Vakıf üniversitelerini tercih etmeleri için adaylara nedenler söyler misiniz?
Vakıf üniversiteleri öğrenci odaklı ve bu üniversitelerde iş bulunabilirlik daha olanaklı. Ayrıca bizim üniversiteler artık dünyayla entegre olmuş durumda. Her türlü fırsat tanınıyor, yurt dışına gitme fırsatları gibi. Şimdi diyeceksiniz Erasmus da var. Evet, var ama Erasmus’ta kısıtlı olarak bu imkanlar sunuluyor. Bunun dışında vakıf üniversitelerine giden öğrenciler yabancı dil konusunda birçok devlet üniversitesi öğrencisine göre çok daha önde.
AKADEMİK ÖZERKLİK ÜNİVERSİTEDE BAŞLAR, YÖK’DE BAŞLAMAZ
Bazı kesimler akademik özerklik için YÖK’ün kaldırılması gerektiğini söylüyor. Siz bu konuda ne düşünüyorsunuz? YÖK kaldırılırsa yerine nasıl bir sistem gelmeli?
Ben bunu hep duyuyorum. Her seçim zamanı da bu konuşulur ama gerçekleşmez. Sadece YÖK’ün ismi değişir. Dolayısıyla şu andaki gücünden ve yaptırımından daha azla var olmaya devam eder. Akademik özerklik ise bana göre üniversitede başlar, YÖK’de başlamaz. Ben hep bunu söylerim. YÖK sizin üniversitenin içinde her gün yaşamıyor ki burada özerklikten bahsediyoruz. Önce kendi üniversitenin yönetimi özerkliği kabul edecek. Yani önce kendi evimizi temizleyeceğiz.
Üst Kategori: ROOT Kategori: Röportaj
Dershanelerin kapanacak olması sebebiyle üniversite adaylarının bu yıl mutlaka tercih yapması gerektiğini belirten Vakıf Üniversiteleri Birliği Başkanı Rifat Sarıcaoğlu, üniversiteye girmenin daha da zorlaşacağını vurguluyor.
Dershanelerin kapanacak olması sebebiyle üniversite adaylarının bu yıl mutlaka tercih yapması gerektiğini belirten Vakıf Üniversiteleri Birliği Başkanı Rifat Sarıcaoğlu, “Adaylar tercihlerini kesinlikle ertelemesinler, aksi takdirde gelecek sene gidecek dershane bulamayacaklar, üniversiteye girmek daha da zorlaşacak. Zaten artık üniversite değiştirmek ve bölümler arası değişim de çok kolaylaştı. O yüzden bu yıl korkmadan tercih yapsınlar” diyor.
Vakıf üniversitelerinin geçmişten günümüze geldiği noktayı anlatabilir misiniz? Şu an ülkemizdeki mevcut vakıf üniversitesi sayısı ne kadar? Bu üniversitelerde öğrenim gören öğrenci sayısına ilişkin de bilgi verebilir misiniz?
20 Ekim 1984 tarihinde Bilkent Üniversitesi'nin kurulması ile birlikte Türkiye ilk vakıf üniversitesine kavuştu. O tarihten 1996 yılına kadar hiçbir vakıf üniversitesi onaylanmadı. 1996’dan itibaren birkaç vakıf üniversitesi daha kuruldu. Sonrasında yavaşlamaya başladı. 2007 yılından itibaren ise çok hızlı bir yükselişe geçti. Bugün itibariyle 78 vakıf üniversitesi açıldı. Devreye girecek de en az bir 8 tane daha var. Bu üniversiteler de devreye girerse 86 vakıf üniversitesine çıkacak.
Vakıf üniversitelerinde şu an öğrenim gören öğrenci sayısı 350 bin civarında. Bu sene herhalde o 400 bini zorlar.
Son yıllarda Türkiye’de üniversite sayısında hızlı bir artış söz konusu. Birbiri ardına yeni üniversite açılıyor. Üniversitelerin niceliğindeki bu artışla birlikte niteliğinin azaldığı yönünde eleştiriler var. Siz bu konuda ne düşünüyorsunuz?
Sadece yeni vakıf üniversitelerinin niteliği azalmadı. Yeni kurulan devlet üniversitelerinde de ciddi sorunlar var. Bu üniversitelerde de doğal olarak sorun olacak. Çünkü daha yeni kurulmuş, henüz hocası yok. Dolayısıyla önce yürümeyi öğrenecek bu üniversiteler, ondan sonra koşmaya başlayacak.
Dünyadaki önemli üniversitelere de bakarsanız zaten yıllar boyunca var olmuşlar. O nedenledir ki eğitimde süreklilik önemlidir.
Vakıf üniversitelerinin devlet üniversitelerine göre güzel bir tarafı var. Oda inovasyonu daha çabuk yapması. Ücret aldığı için belirli oranda öğrencilerinden hizmeti daha iyi sunmak zorunda. Bunu sunmadığınız takdirde devlet üniversitesine gider öğrenci. O yüzden öncelikli olarak öğrenciyi merkeze koyup, ona odaklanıp, daha iyi hizmet sunmak zorunda. Bu sebeple yeni de kurulsa üniversiteler çok çabuk adapte olmak ihtiyacı hissediyor. Dolayısıyla daha iyi sonuçlar çıkıyor. Bu sebeple bu nitelik sorununu, tüm yeni kurulan üniversitelerin sorunu olarak görüyorum. Yani sadece yeni kurulan vakıf üniversitelerin değil.
Niteliğin artması için zamana ihtiyaç var diyorsunuz...
Evet, zamana ihtiyaç var. 1996 ile 2000 yılları arasındaki yeni kurulan üniversitelere bakarsanız zamanla bu sorunu aştıklarını görürsünüz. Bundan 5-10 yıl önce hiçbir vakıf üniversitesi dünya sıralamalarına giremezken şu anda 4 tanesi giriyor. Bu ciddi bir başarı öyküsü. Bunun görmemezlikten gelinmemesi lazım. Tırnaklarını kazıyarak, belirli sorunları çok çabuk atlattı vakıf üniversiteleri.
Yeni kurulan üniversitelerin nitelik sorunu dışında karşılaştığı diğer sorunlar genellikle neler oluyor?
Her üniversitenin ayrı sorunları olabilir ama genel olarak baktığınız vakit şunları söyleyebiliriz:
İlk olarak öğrenciyi üniversitelerine çekmekte zorlanıyorlar. Yeni kurulan bir üniversitenin öğrenciye, ‘Gel benim üniversiteme kayıt ol’ demesi çok zor.
İkincisi hoca bulmakta zorlanıyorlar. Hocalar yeni kurulan bir üniversiteye gitmek yerine kendini ispatlamış bir üniversiteye gitmeyi tercih ediyorlar. Bu sebeple hocaları üniversitelerine çekmek için ya daha fazla ücret verecekler ya da projelerine ikna etmeye çalışacaklar.
Üçüncüsü ise çok hızlı büyüme içinde genel bir sorun var. O da kontenjanların boş kalması. Dolayısıyla bu bütçelemeye kadar gider. Yanlış bütçeleme yaparsanız gelecek sene de sıkıntı çıkar.
Bu sorunları çözüme kavuşturmak için ne yapmaları gerekiyor?
Tek kelimeyle iyi yönetim gerekiyor.
TÜRKİYE’NİN YAKINDA KENDİ AKREDİTASYONU OLACAK
Türkiye’deki üniversitelerin dünyadaki üniversitelere göre eksikleri nelerdir? Dünya çapında yapılan sıralamalarda üniversitelerimizin üst sıralarda yer alması, onlarla rekabet etmesi, yabancı öğrencileri ve akademisyenleri bünyelerine çekebilmesi için neler yapması gerekiyor?
Dünya ile rekabet edebilmemiz için iki tane soruyu kendimize sormalıyız. Birincisi ‘Yabancı öğrenciler niye Amerika’daki, İngiltere’deki, Kanada’daki, Almanya, Avustralya’da, Fransa’daki belirli üniversiteleri tercih ediyor?’ Çünkü bu öğrenciler dünya sıralamalarına bakıyor. Demek ki bizim sıralamalarda yukarı çıkmamız lazım. Birinci yapılacak iş bu korkmayacaksınız. Nerede olduğunuzu öğrenmek bir zayıflık değil. Zayıf noktanızı öğrenip hangi alanlara yatırım yapmanız gerektiğini daha net çıkaracaksınız.
İkincisi de akredite olacaksınız. Akreditasyonla her 5 yılda bir yenilersiniz kendinizi ve tekrar geçersiniz değerlendirmeden. Türkiye’nin yakında kendi akreditasyonu olacak. Şu an YÖK üzerinde çalışma yapıyor ama dünya akreditasyonuna gidilecek. Bu kolay bir iş değil. Zoru başarırsanız ülkeye de bir katkıda bulunursunuz. Amerika’ya giden bir öğrenci belirli bir süre Türkiye’yi de düşünecek. Bu adımları atmazsanız bir yere varmazsınız. Dolayısıyla bana göre en büyük iki engel bu.
Üniversiteler, yabancı öğrencileri ve akademisyenleri bünyelerine çekebilmeleri için ise kaliteyi artırmak zorundalar. Ayrıca yabancı hocayı çekmek için maddi açıdan daha iyi bir teklif sunmaları gerekiyor.
Bildiğiniz gibi geçtiğimiz günlerde YÖK, üniversitelerin örgün eğitim kontenjanlarını açıkladı. Buna göre vakıf üniversitelerindeki lisans kontenjanları yaklaşık 5 bin arttı, devlette ise yaklaşık 9 bin kontenjan düşüş yaşandı. En önemli artış ise vakıf üniversitelerinin ön lisans programlarında oldu. Bu bölümlerin kontenjanında yaklaşık 15 bin artış görüldü. Bununla ilgili düşünceleriniz nedir?
Evet, çünkü devlet üniversitelerinde de hızlı bir büyüme oldu. Bildiğiniz gibi 2007’de her ile bir üniversite açıldı. Ama önemli olan eğitim vermeniz için istihdam yaratabilmek. Doktoralı eleman bulmanız önemli. Doktoralı elemana da gelecek 10 yıl içinde 15 bin ihtiyaç var. Dolayısıyla ciddi bir açık söz konusu. Bu yüzden planlamalarda sorunlar çıkmaya başladı. Vakıf üniversiteleri, yurtdışındaki hocaları da devreye sokarak bu açıklarını kapatıyor. Bu yüzden vakıf üniversitelerine daha fazla kontenjan veriliyor gözükse de kontenjan fazlasını aslında yeni kurulan üniversiteler alıyor. Dolayısıyla kontenjanda çok büyük bir büyüme yok.
ÜNİVERSİTEYE GİRİŞTE BARAJ+MÜLAKAT OLMALI
Türkiye’de eğitimde tartışılan bir başka konuda üniversite geçiş sistemi. Sizce nasıl bir üniversite geçiş sistemine ihtiyaç var?
Türkiye’de öğrencinin üniversiteyi seçme hakkı var ama üniversitenin öğrencisini seçme hakkı yok. Böyle bir şey olamaz. İki tarafında birbirini seçme hakkı olması lazım. Sonrasında ise belirli eğitim alanlarında barajlar koymak durumundasınız. Bana göre mimarlık, mühendislik gibi insan hayatını etkileyecek konularda baraj konmak zorunda. O barajı aşanlarla sonrasında mülakat yapılmalı. Dolayısıyla bu alanlarda baraj+mülakat olması lazım. O zaman sistem düzelir.
Üniversite adayları üniversite ve bölüm seçerken hangi kriterlere dikkat etmelidirler? Onlara bu konuda ne gibi önerilerde bulunursunuz?
Öncelikle dershaneler kapanacağı için öğrencilerin bu sene muhakkak bir tercih yapmaları gerekiyor. Adaylar tercihlerini kesinlikle ertelemesinler, aksi takdirde gelecek sene gidecek dershane bulamayacaklar, üniversiteye girmek daha da zorlaşacak. Zaten artık üniversite değiştirmek ve bölümler arası değişim de çok kolaylaştı. O yüzden bu yıl korkmadan tercih yapsınlar.
Tercih yaparken de ilk olarak bölümü tespit etmeleri gerekiyor. İkincisi şehri tespit etmeleri gerekiyor. Üçüncüsü ise üniversiteyi tespit etmeleri gerekiyor. Bu üç sırayla gitmeleri lazım. Sonraki aşamada kendilerine kısa bir liste oluşturmalılar. 3 ile 5 üniversite arasında bir seçenek listeleri olmalı. Orada devlet üniversitesi olabilir vakıfta olabilir. Vakıflardaki burslu bölümler de olabilir, öğrencinin parasal sorunu varsa.
Peki vakıf üniversitesi mi, devlet üniversitesi mi? Vakıf üniversitelerini tercih etmeleri için adaylara nedenler söyler misiniz?
Vakıf üniversiteleri öğrenci odaklı ve bu üniversitelerde iş bulunabilirlik daha olanaklı. Ayrıca bizim üniversiteler artık dünyayla entegre olmuş durumda. Her türlü fırsat tanınıyor, yurt dışına gitme fırsatları gibi. Şimdi diyeceksiniz Erasmus da var. Evet, var ama Erasmus’ta kısıtlı olarak bu imkanlar sunuluyor. Bunun dışında vakıf üniversitelerine giden öğrenciler yabancı dil konusunda birçok devlet üniversitesi öğrencisine göre çok daha önde.
AKADEMİK ÖZERKLİK ÜNİVERSİTEDE BAŞLAR, YÖK’DE BAŞLAMAZ
Bazı kesimler akademik özerklik için YÖK’ün kaldırılması gerektiğini söylüyor. Siz bu konuda ne düşünüyorsunuz? YÖK kaldırılırsa yerine nasıl bir sistem gelmeli?
Ben bunu hep duyuyorum. Her seçim zamanı da bu konuşulur ama gerçekleşmez. Sadece YÖK’ün ismi değişir. Dolayısıyla şu andaki gücünden ve yaptırımından daha azla var olmaya devam eder. Akademik özerklik ise bana göre üniversitede başlar, YÖK’de başlamaz. Ben hep bunu söylerim. YÖK sizin üniversitenin içinde her gün yaşamıyor ki burada özerklikten bahsediyoruz. Önce kendi üniversitenin yönetimi özerkliği kabul edecek. Yani önce kendi evimizi temizleyeceğiz.
Son Güncelleme: Cuma, 03 Temmuz 2015 17:42
Gösterim: 3252
Ünlü matematikçi Prof. Dr. Ali Nesin’e göre, matematikte başarısızlığımızın sebebi; “Matematik zor olduğu için de başarıdan çok başarısızlığı içerir. Üç gün çözümü bulamazsın, sonra aklına bir fikir gelir on dakikada bulursun. Yani üç günlük başarısızlık, on dakika başarı! Sorun öğrencilere zorluğu sevdirmekte. Ama başarıya odaklı bir sistemde bu mümkün değil” diyor.
Matematik, ülkemiz öğrencileri tarafından en sevilmeyen derslerin başında geliyor. Bunun belirgin kanıtı da PISA sınavlarında 65 ülke arasında 44. sırada olmamız. Matematiğin zor olduğunu ancak matematiği güzel yapanın ve eğlenceli kılanın da bu zorluk olduğunu söyleyen İstanbul Bilgi Üniversitesi Öğretim Üyesi Prof. Dr. Ali Nesin, “Matematik zor olduğu için de başarıdan çok başarısızlığı içerir. Üç gün çözümü bulamazsın, sonra aklına bir fikir gelir on dakikada bulursun. Yani üç günlük başarısızlık, on dakika başarı! Sorun öğrencilere zorluğu sevdirmekte. Ama başarıya odaklı bir sistemde bu mümkün değil” diyor.
Ülkemizde öğrenciler tarafından en sevilmeyen en korkulan ders olan matematik, sanıldığı kadar zor mudur? Öğrenciler matematiği sevmekte niçin zorlanıyorlar?
Evet, matematik zordur. Hem de bayağı zordur. Matematiği güzel yapan, eğlenceli kılan da zaten bu zorluktur. Matematik zor olduğu için de başarıdan çok başarısızlığı içerir. Üç gün çözümü bulamazsın, sonra aklına bir fikir gelir on dakikada bulursun. Yani üç günlük başarısızlık, on dakika başarı! Sorun öğrencilere zorluğu sevdirmekte. Ama başarıya odaklı bir sistemde bu mümkün değil tabii. Yarışma niteliğindeki liselere ya da üniversitelere giriş sınavında dakikada bir soru çözmen lazım. Yani dakika başı başarı! Daha neler! Bu sistemin yürümesi mümkün değil. MEB, hep başaran öğrencinin hiç başarılı olamayacağını bilmiyor. Başarıyla başarılı olunacağını sanıyor. Einstein’ın kaç teorisi var? İki? Üç? Beş? O kadar işte. Koca yaşama o kadar başarı sığdırabilmiş. Bir yüz metre rekortmeni rekorunu kaç defa kırar? İki? Üç? Beş? O kadar!
PISA sonuçlarına göre Türkiye matematik alanında 65 ülke arasında 44. sırada yer alıyor. Bu sonucun ortaya çıkmasını doğuran sebepler neler? Ülkemizde öğrencilere matematiği öğretemiyor muyuz?
Eğitim sistemi merkezî olduğu sürece, toplu sınavlar yapmak ve test usulü sorular sormak zorundasınız. Bunun başka çözümü yok. Böylece yukarıda söz ettiğim başarı odaklı eğitime saplanırsınız. Demek ki merkezî sistemden vazgeçmeliyiz. Bunun çeşitli yöntemleri var. En kolayı ülkeyi coğrafi bölgelere bölmek ve her bölge için bir akademi kurup eğitimi büyük ölçüde akademilerin sorumluluğuna vermek. Yani eğitimde bölgesel özerklik öneriyorum. Böylece akademiler arasında rekabet oluşur. Rekabet ortamı da kaçınılmaz olarak başarıya götürür.
ÖĞRETMENİN FEN FAKÜLTELERİNDEN YETİŞMESİ ŞART
Matematik eğitimi nasıl olmalı? Türkiye matematik öğretmeni yetiştirme konusunda iyi mi? Bu konudaki düşünceleriniz nelerdir?
Öğretmenler çok zayıf. Bir defa öğretmen konusunda bilgili olmalı. Bunun için de öğretmenin fen fakültelerinden yetişmesi şart. Sonra öğretmen sürekli kendini yenilemeli. Her yıl öğretmenler için sınavlar olmalı ve başarıya göre öğretmenin maaşı artmalı. Çünkü öğretmen zaten mezun olduğunda pek bir şey bilmiyor, daha sonra da eksiklerini kapatması, çağa uyum sağlaması, yeni bilgiler elde etmesi için hiçbir neden kalmıyor. Fen fakültesini bitirdikten sonra eğitim fakültesine gidebilir öğretmen. Master, doktora da yapabilir. Böylece maaşı da daha yüksek olur. Yüksek maaş ve meslekte ilerleyebilme zorunlu olarak öğretmenin kalitesini yükseltir.
Çocukların matematik kaygılarını azaltmak için öğretmenler neler yapmalı? Öğretmenlerin matematiği öğrencilere sevdirmesi için ne gibi metodlardan yararlanmalarını önerirsiniz?
Matematik zaten yeterince güzeldir. Öğretmenin matematiği sevdirmek için yapması gereken yegâne şey, matematiği iyi öğrenmek ve doğru aktarmaktır. Bizim öğretmenlerimiz yarım biliyor, bir aktarmaya çalışıyor. Olmaz. Öğretmen 10 bilecek, bir aktaracak.
Tabii küçük yaşlarda matematik oyunla sevdirilebilir. Bu, bilinen bir şey. Ama daha önemlisi öğretmenin konusunu bilmesi. Bilgi, otoriteyi ve sevgiyi de beraberinde getirir. Bilen öğretmen sevilir, bilen öğretmene saygı duyulur. Bilen öğretmen de daha sevecen olur, komplekslere kapılmaz. Çünkü iyi öğrenciler öğretmenlerinden her zaman daha iyidir. Bundan daha doğal bir şey yoktur. Ben de öğretmenlerimden daha iyiydim, benim iyi öğrencilerim de benden daha iyiler. Bu, ancak sevinilecek bir şey olabilir.
Matematiğin sevilen bir ders olması için oyun bir araç. Peki, sizce oyun ile matematik arasında bir benzerlik var mı?
Tabii ki. Şans oyunlarında da, strateji oyunlarında da matematik vardır. Tabii abartmamak lazım. Oyundan amaç çocuğun ilgisini çekmekte ve yoğunlaşmasına yardımcı olmakta. Matematikte yoğunlaşabilme çok önemlidir. Öğrenci iki saat boyunca yerinden kalkmadan bir soru üzerine düşünebilmelidir. Bu yoğunlaşma kapasitesi yoksa, ne yapsanız boş. Bu yüzden çocuklara matematikten çok yoğunlaşmayı öğretmeli. Bu da kitap okumayla, piyano çalmayla, pul koleksiyonu yapmayla, sıkılana kadar yalnız kalmayla mümkün. Yoğunlaşmanın önündeki en büyük engel de dış dünya. Televizyon ve internet bunların başında geliyor. Çocuk ve genç zihniyle yalnız kalabilmeli ve zihninden zevk alabilmeli. Bunun için de oturduğu mekânı sevmeli ve yalnız kalmak istemeli.
MATEMATİK KÖYÜ’NE BÜYÜK İLGİ VAR
Matematik Köyü hakkında bilgi verir misiniz? Bu köyün kurulması fikri nasıl oluştu? Kimler daha çok ilgi gösteriyor? Bu köy ile hedeflediklerinizi elde edebildiniz mi?
On yıl boyunca Türkiye’nin çeşitli yerlerinde matematik yaz okulları düzenledim. Çok başarılı ve verimli geçiyordu. Ama bu yaz okullarını düzenlemek çok zahmetli oluyordu. Ve pahalıya mal oluyordu. Ayrıca gittiğimiz yerlerde de pek memnun kalmıyorduk. Birileri hemen yanınızda göbek atarken matematik yapmak kolay değil... Böylece köy düşüncesi oluştu.
Köy’e ilkokuldan doktora ve araştırma seviyesine kadar çok geniş bir spektrum ilgi gösteriyor. Dolup taşıyoruz. Büyük ilgi var. Doğrusunu söylemek gerekirse, bu seviyeye ulaşacağımızı tahmin etmemiştim. Hedeflediklerimizin birkaç yüz katını elde ettik. Bilerek, isteyerek olmadı! Hayat bizi bu yollara sürükledi...
Eğitimde Bölgesel Özerklik
“Merkezî sistemden vazgeçmeliyiz. Bunun çeşitli yöntemleri var. En kolayı ülkeyi coğrafi bölgelere bölmek ve her bölge için bir akademi kurup eğitimi büyük ölçüde akademilerin sorumluluğuna vermek. Yani eğitimde bölgesel özerklik öneriyorum. Böylece akademiler arasında rekabet oluşur. Rekabet ortamı da kaçınılmaz olarak başarıya götürür.”
ALİ NESİN’DEN MATEMATİKTE BAŞARI İÇİN ÖNERİLER
- Merkezî sistemden vazgeçmeliyiz. Ülkeyi coğrafi bölgelere bölmek ve her bölge için bir akademi kurup eğitimi büyük ölçüde akademilerin sorumluluğuna vermek. Yani eğitimde bölgesel özerklik öneriyorum. Böylece akademiler arasında rekabet oluşur. Rekabet ortamı da kaçınılmaz olarak başarıya götürür.
- Öğretmen konusunda bilgili olmalı. Bunun için de öğretmenin fen fakültelerinden yetişmesi şart.
- Öğretmen sürekli kendini yenilemeli. Her yıl öğretmenler için sınavlar olmalı ve başarıya göre öğretmenin maaşı artmalı. Yüksek maaş ve meslekte ilerleyebilme zorunlu olarak öğretmenin kalitesini yükseltir.
- Matematikte yoğunlaşabilme çok önemlidir. Öğrenci iki saat boyunca yerinden kalkmadan bir soru üzerine düşünebilmelidir. Bu yüzden çocuklara matematikten çok yoğunlaşmayı öğretmeli. Bu da kitap okumayla, piyano çalmayla, pul koleksiyonu yapmayla, sıkılana kadar yalnız kalmayla mümkün.
Prof. Dr. Ali Nesin, Matematik Köyü’nde öğrencilere ders verirken...
Üst Kategori: ROOT Kategori: Röportaj
Ünlü matematikçi Prof. Dr. Ali Nesin’e göre, matematikte başarısızlığımızın sebebi; “Matematik zor olduğu için de başarıdan çok başarısızlığı içerir. Üç gün çözümü bulamazsın, sonra aklına bir fikir gelir on dakikada bulursun. Yani üç günlük başarısızlık, on dakika başarı! Sorun öğrencilere zorluğu sevdirmekte. Ama başarıya odaklı bir sistemde bu mümkün değil” diyor.
Matematik, ülkemiz öğrencileri tarafından en sevilmeyen derslerin başında geliyor. Bunun belirgin kanıtı da PISA sınavlarında 65 ülke arasında 44. sırada olmamız. Matematiğin zor olduğunu ancak matematiği güzel yapanın ve eğlenceli kılanın da bu zorluk olduğunu söyleyen İstanbul Bilgi Üniversitesi Öğretim Üyesi Prof. Dr. Ali Nesin, “Matematik zor olduğu için de başarıdan çok başarısızlığı içerir. Üç gün çözümü bulamazsın, sonra aklına bir fikir gelir on dakikada bulursun. Yani üç günlük başarısızlık, on dakika başarı! Sorun öğrencilere zorluğu sevdirmekte. Ama başarıya odaklı bir sistemde bu mümkün değil” diyor.
Ülkemizde öğrenciler tarafından en sevilmeyen en korkulan ders olan matematik, sanıldığı kadar zor mudur? Öğrenciler matematiği sevmekte niçin zorlanıyorlar?
Evet, matematik zordur. Hem de bayağı zordur. Matematiği güzel yapan, eğlenceli kılan da zaten bu zorluktur. Matematik zor olduğu için de başarıdan çok başarısızlığı içerir. Üç gün çözümü bulamazsın, sonra aklına bir fikir gelir on dakikada bulursun. Yani üç günlük başarısızlık, on dakika başarı! Sorun öğrencilere zorluğu sevdirmekte. Ama başarıya odaklı bir sistemde bu mümkün değil tabii. Yarışma niteliğindeki liselere ya da üniversitelere giriş sınavında dakikada bir soru çözmen lazım. Yani dakika başı başarı! Daha neler! Bu sistemin yürümesi mümkün değil. MEB, hep başaran öğrencinin hiç başarılı olamayacağını bilmiyor. Başarıyla başarılı olunacağını sanıyor. Einstein’ın kaç teorisi var? İki? Üç? Beş? O kadar işte. Koca yaşama o kadar başarı sığdırabilmiş. Bir yüz metre rekortmeni rekorunu kaç defa kırar? İki? Üç? Beş? O kadar!
PISA sonuçlarına göre Türkiye matematik alanında 65 ülke arasında 44. sırada yer alıyor. Bu sonucun ortaya çıkmasını doğuran sebepler neler? Ülkemizde öğrencilere matematiği öğretemiyor muyuz?
Eğitim sistemi merkezî olduğu sürece, toplu sınavlar yapmak ve test usulü sorular sormak zorundasınız. Bunun başka çözümü yok. Böylece yukarıda söz ettiğim başarı odaklı eğitime saplanırsınız. Demek ki merkezî sistemden vazgeçmeliyiz. Bunun çeşitli yöntemleri var. En kolayı ülkeyi coğrafi bölgelere bölmek ve her bölge için bir akademi kurup eğitimi büyük ölçüde akademilerin sorumluluğuna vermek. Yani eğitimde bölgesel özerklik öneriyorum. Böylece akademiler arasında rekabet oluşur. Rekabet ortamı da kaçınılmaz olarak başarıya götürür.
ÖĞRETMENİN FEN FAKÜLTELERİNDEN YETİŞMESİ ŞART
Matematik eğitimi nasıl olmalı? Türkiye matematik öğretmeni yetiştirme konusunda iyi mi? Bu konudaki düşünceleriniz nelerdir?
Öğretmenler çok zayıf. Bir defa öğretmen konusunda bilgili olmalı. Bunun için de öğretmenin fen fakültelerinden yetişmesi şart. Sonra öğretmen sürekli kendini yenilemeli. Her yıl öğretmenler için sınavlar olmalı ve başarıya göre öğretmenin maaşı artmalı. Çünkü öğretmen zaten mezun olduğunda pek bir şey bilmiyor, daha sonra da eksiklerini kapatması, çağa uyum sağlaması, yeni bilgiler elde etmesi için hiçbir neden kalmıyor. Fen fakültesini bitirdikten sonra eğitim fakültesine gidebilir öğretmen. Master, doktora da yapabilir. Böylece maaşı da daha yüksek olur. Yüksek maaş ve meslekte ilerleyebilme zorunlu olarak öğretmenin kalitesini yükseltir.
Çocukların matematik kaygılarını azaltmak için öğretmenler neler yapmalı? Öğretmenlerin matematiği öğrencilere sevdirmesi için ne gibi metodlardan yararlanmalarını önerirsiniz?
Matematik zaten yeterince güzeldir. Öğretmenin matematiği sevdirmek için yapması gereken yegâne şey, matematiği iyi öğrenmek ve doğru aktarmaktır. Bizim öğretmenlerimiz yarım biliyor, bir aktarmaya çalışıyor. Olmaz. Öğretmen 10 bilecek, bir aktaracak.
Tabii küçük yaşlarda matematik oyunla sevdirilebilir. Bu, bilinen bir şey. Ama daha önemlisi öğretmenin konusunu bilmesi. Bilgi, otoriteyi ve sevgiyi de beraberinde getirir. Bilen öğretmen sevilir, bilen öğretmene saygı duyulur. Bilen öğretmen de daha sevecen olur, komplekslere kapılmaz. Çünkü iyi öğrenciler öğretmenlerinden her zaman daha iyidir. Bundan daha doğal bir şey yoktur. Ben de öğretmenlerimden daha iyiydim, benim iyi öğrencilerim de benden daha iyiler. Bu, ancak sevinilecek bir şey olabilir.
Matematiğin sevilen bir ders olması için oyun bir araç. Peki, sizce oyun ile matematik arasında bir benzerlik var mı?
Tabii ki. Şans oyunlarında da, strateji oyunlarında da matematik vardır. Tabii abartmamak lazım. Oyundan amaç çocuğun ilgisini çekmekte ve yoğunlaşmasına yardımcı olmakta. Matematikte yoğunlaşabilme çok önemlidir. Öğrenci iki saat boyunca yerinden kalkmadan bir soru üzerine düşünebilmelidir. Bu yoğunlaşma kapasitesi yoksa, ne yapsanız boş. Bu yüzden çocuklara matematikten çok yoğunlaşmayı öğretmeli. Bu da kitap okumayla, piyano çalmayla, pul koleksiyonu yapmayla, sıkılana kadar yalnız kalmayla mümkün. Yoğunlaşmanın önündeki en büyük engel de dış dünya. Televizyon ve internet bunların başında geliyor. Çocuk ve genç zihniyle yalnız kalabilmeli ve zihninden zevk alabilmeli. Bunun için de oturduğu mekânı sevmeli ve yalnız kalmak istemeli.
MATEMATİK KÖYÜ’NE BÜYÜK İLGİ VAR
Matematik Köyü hakkında bilgi verir misiniz? Bu köyün kurulması fikri nasıl oluştu? Kimler daha çok ilgi gösteriyor? Bu köy ile hedeflediklerinizi elde edebildiniz mi?
On yıl boyunca Türkiye’nin çeşitli yerlerinde matematik yaz okulları düzenledim. Çok başarılı ve verimli geçiyordu. Ama bu yaz okullarını düzenlemek çok zahmetli oluyordu. Ve pahalıya mal oluyordu. Ayrıca gittiğimiz yerlerde de pek memnun kalmıyorduk. Birileri hemen yanınızda göbek atarken matematik yapmak kolay değil... Böylece köy düşüncesi oluştu.
Köy’e ilkokuldan doktora ve araştırma seviyesine kadar çok geniş bir spektrum ilgi gösteriyor. Dolup taşıyoruz. Büyük ilgi var. Doğrusunu söylemek gerekirse, bu seviyeye ulaşacağımızı tahmin etmemiştim. Hedeflediklerimizin birkaç yüz katını elde ettik. Bilerek, isteyerek olmadı! Hayat bizi bu yollara sürükledi...
Eğitimde Bölgesel Özerklik
“Merkezî sistemden vazgeçmeliyiz. Bunun çeşitli yöntemleri var. En kolayı ülkeyi coğrafi bölgelere bölmek ve her bölge için bir akademi kurup eğitimi büyük ölçüde akademilerin sorumluluğuna vermek. Yani eğitimde bölgesel özerklik öneriyorum. Böylece akademiler arasında rekabet oluşur. Rekabet ortamı da kaçınılmaz olarak başarıya götürür.”
ALİ NESİN’DEN MATEMATİKTE BAŞARI İÇİN ÖNERİLER
- Merkezî sistemden vazgeçmeliyiz. Ülkeyi coğrafi bölgelere bölmek ve her bölge için bir akademi kurup eğitimi büyük ölçüde akademilerin sorumluluğuna vermek. Yani eğitimde bölgesel özerklik öneriyorum. Böylece akademiler arasında rekabet oluşur. Rekabet ortamı da kaçınılmaz olarak başarıya götürür.
- Öğretmen konusunda bilgili olmalı. Bunun için de öğretmenin fen fakültelerinden yetişmesi şart.
- Öğretmen sürekli kendini yenilemeli. Her yıl öğretmenler için sınavlar olmalı ve başarıya göre öğretmenin maaşı artmalı. Yüksek maaş ve meslekte ilerleyebilme zorunlu olarak öğretmenin kalitesini yükseltir.
- Matematikte yoğunlaşabilme çok önemlidir. Öğrenci iki saat boyunca yerinden kalkmadan bir soru üzerine düşünebilmelidir. Bu yüzden çocuklara matematikten çok yoğunlaşmayı öğretmeli. Bu da kitap okumayla, piyano çalmayla, pul koleksiyonu yapmayla, sıkılana kadar yalnız kalmayla mümkün.
Prof. Dr. Ali Nesin, Matematik Köyü’nde öğrencilere ders verirken...
Son Güncelleme: Pazartesi, 16 Şubat 2015 15:26
Gösterim: 19095
Maltepe Üniversitesi'nin belgeselci Rektörü Prof. Dr. Şahin Karasar: Üniversiteyi ORKESTRA ŞEFİ gibi yönetiyorum
Önce fizik, sonra arkeoloji bölümlerini deneyen Maltepe Üniversitesi Rektörü Prof. Dr. Şahin Karasar, son olarak iletişim bölümünü seçerek alanını bulduğunu söylüyor. Mesleki kariyeri boyunca uygulamanın içinde olan Prof. Dr. Karasar, birçok belgesele imza atmış bir isim. İletişimci olmanın yönetime katkısı olduğunu ifade eden Prof. Dr. Karasar, kendisini caz orkestrası şefine benzeterek, “Caz orkestrası şefi ekibin içindendir. Herhangi bir enstrümanı çalar. Çalarken de ekibini yönetir. Ben de onu uygulamaya çalışıyorum” diyor.
Öncelikle sizi biraz tanıyabilir miyiz?
1965 yılında Ankara’da doğdum. İlkokul, ortaokul, liseyi Ankara’da okudum. Üniversiteyi Eskişehir’de Anadolu Üniversitesi’nde, o dönemin tek iletişim fakültesi şimdiki adıyla İletişim Bilimleri Fakültesi olan, Basın Yayın Yüksekokulu’nda okudum. Anadolu Üniversitesi’nin yurtdışı yüksek lisans bursuyla ABD’nin Wisconsin eyaletine gittim. Milwaukee’de yüksek lisans eğitimimi yaptım. Mecburi hizmetimi yapmak için Türkiye’ye geri döndüm ve asistanı olduğum Anadolu Üniversitesi’nde araştırma görevlisi oldum. Doktora eğitimime başladım ve 1999 yılında bitirdim. Doktoramı bitirdikten sonra bir dönem Gazi Üniversitesi’nde öğretim görevlisi olarak çalıştım. 2001-2004 yılları arasında KKTC Doğu Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi’ne önce bölüm başkanı, sonra dekan yardımcısı oldum. Daha sonrasında da rektör yardımcısı olarak görev yaptım. 2004 yılında Kırgısiztan-Türkiye Manas Üniversitesi İletişim Fakültesi’ne Radyo, Televizyon ve Sinema bölüm başkanı olarak girdim. O zaman stüdyolar kuruluyordu ve görevim de stüdyoların kuruluşunu organize etmekti. Oradaki görevim tamamlandıktan sonra Maltepe Üniversitesi’ne İletişim Fakültesi dekan yardımcısı olarak geldim. Daha sonra 2005 yılından 2010 yılına kadar Güzel Sanatlar Fakültesi dekanı olarak çalıştım. 2010 yılında Türk Hava Yolları’nda eğitim başkanı ve Türk Hava Yolları Akademisi başkanı olarak görev yaptım. Burada 3 yıl çalıştıktan sonra rektör yardımcısı olarak üniversiteye tekrar döndüm. Hemen ardından da rektörlük görevine atandım. Birkaç aydır Maltepe Üniversitesi’nin rektörü olarak görevimi yapıyorum.
Akademik alanım televizyon işletmeciliği, elektronik yayın yönetimi. Mesleki kariyerim boyunca uygulamadan kopmadım. Hep dış yapım olarak çeşitli kurum ve kuruluşlara belgeseller ürettim, çektim. Birkaçı televizyonlarda yayınlandı. Bizim üniversitelerimizin temel açmazlarından birisi de öğrencinin mezuniyetinden sonra üniversite sistemi içerisinde kalması, asistan olması, oradan akademik hayatını devam ettirerek yükselmesi. Profesör olması ve ondan sonra da yönetim görevlerine gelmesi. Aslında uygulamadan kopuk kalmak çok kısıtlayıcı bir şey.
Sürekli uygulamanın içerisinde olmuşsunuz. Bu durum yönetiminize nasıl yansıyor?
Aslında mesleği sevdiğim için, üretmeyi sevdiğim için uygulamanın içinde oldum. Bu uygulama içinde olmanın çok avantajlar sağladığını da, uygulamayı yapıp sınıfta öğretirken anladım. Öncelikle öğretim üyesinin sınıf içerisindeki performansına çok ciddi bir katkısı var. THY’de çalıştığım dönemde gördüm ki sadece üniversite öğretim üyelerinden oluşan bir eğitmen ekibi, sektörün beklentilerini karşılamaktan çok uzak. Çünkü sektör profesyonelleri zaten o bilimsel bilgiyle donanmış, o yayınların hepsini okumuş, o kitapların hepsini özümsemiş. Üniversite öğretim üyelerinin bundan çok uzak olması beni oradaki hizmetim boyunca da üniversite dışı eğitmenlerle çalışmak durumunda bıraktı. Şimdi Maltepe Üniversitesi rektörlüğü yaparken de gerek üniversitemizdeki dekan ve müdür arkadaşlarımla istişarelerimde gerekse öğretim elemanı istihdam politikamızda mutlaka uygulamanın içinden gelmiş olmasını hem artı olarak görüyoruz hem neredeyse şart koşuyoruz. Uygulamanın dışında olan bir öğretim üyesinin yeterince öğrenciye faydalı olamayacağını düşünüyorum. Uygulamanın tamamen uzağında yetişen bir öğrencinin de reel hayata hazırlanamayacağını düşünüyorum.
İLETİŞİMİ SEÇEREK ALANIMI BULDUM
İletişimi seçmenizde etken neydi? Sizi bu tercihinize yönelten süreç nasıl gelişti?
Türkiye’de 1970’li yılların başından beri üniversiteye giriş sistemi ufak tefek rötuşların dışında çok radikal bir değişikliğe uğramadı. Bu süre zarfında da belli meslekler hep moda meslek haline geldi. Bizim üniversiteye girdiğimiz yıllarda da iletişim gerçekten çok parlayan bir alandı. Üniversiteye 1986’da girdim. Daha doğrusu bitirdiğim üniversiteye girdim. Ben daha önce başka alanları da denedim. Ortadoğu Teknik Üniversitesi’nde fizik okudum. Bitirmedim. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih, Coğrafya Fakültesi’nde Protohistorya – Önasya Arkeolojisi okudum. Ve son olarak İletişim Fakültesi’ne girerek alanımı bulduğumu düşünüyorum.
Birçok ülkede bulunmuşsunuz. Kurumsallığa da imza atmışsınız. Bu anlamda baktığınızda, Türkiye’deki eğitimi nasıl görüyorsunuz?
Eğitim aslında özellikle yükseköğretim bu anlamda en yenilikçi olması gereken bir alan. Yükseköğretim camiasının bireyleri aslında mesleki olarak o kadar konservatif insanlar ki bir yeniliğe onları adapte etmek oldukça güç oluyor. Buna en bariz örneği şuradan vermek istiyorum. Şu anda Y kuşağı, hem üniversitede öğrenci hem iş sektöründe, reel sektörde çalışan hem de istihdam yapan olarak bulunuyor. Ama öyle kritik bir eşikteyiz ki 3 yıl sonra Z kuşağı üniversiteye adım atacak. Z kuşağı dediğimiz kuşağın bütün öğrenme alışkanlıkları bizim ezberimizi bozacak şekilde. Yani öğrenmenin temel parametreleri olan defter, kitap, kütüphane, kalem, kağıt, silgi gibi şeyler onların hayatında neredeyse yok. Daha çok online ve sosyal mecralar üzerinden bir öğrenme ve öğretme ile paylaşma aktivitesi gerçekleştiriyor. Bunların öğrenme alışkanlıklarına bizim kendimizi uydurmamız öğretim üyeleri olarak en zor işlerden birisidir. Öğretim üyeleri kendilerini revize etmezlerse bu ihtiyacı karşılamaları mümkün değil.
Bir şeyi belirtmek isterim, kendi alanım olduğu için bunu örnek veriyorum, sosyal bilimler alanının öğretim üyeleri hep eleştiri kültürü üzerinden var olmaya çalışmış bir kitle. Yapılan bir şeyi eleştirmek bir duruştur, saygı duyulabilir. Fakat bir parça da çözüm üretme ve çözümün parçası olmak refleksi de geliştirmek ve sergilemek gerekir. Yükseköğretim camiasının, üniversitelerin görevlerinden birisi de böyle farklı modeller üzerine kafa yormak, bunları ülke yükseköğretimine önermek. Çözüm önerileri de aramalıyız. Tabi sadece sosyal bilimler alanında ya da sadece eğitim alanında değil, mühendislik, sağlık, hukuk alanlarında da bu tür yeniliklerin öncüsü olacak bir şekilde kafa yormaları gerektiğini düşünüyorum üniversitelerin.
HER FAKÜLTEMİZİN UYGULAMA MEKANI VAR
Üniversitelerin misyonunu söylemiş oldunuz. Çözüm odaklı olması gerektiğini belirttiniz. Peki üniversitelerin şu andaki mevcut öğrencilere yönelik olarak çalışmaları nasıl olması gerekir?
Bizim Maltepe Üniversitesi’nde benimsediğimiz önemsediğimiz, önceliklendirdiğimiz ve takip ettiğimiz sistem, tamamen uygulamanın içinde olması. Alanı ne olursa olsun her bir fakültemizin mutlaka uygulama alanı var. Mühendislik Fakültesi’nde uygulama mekanları laboratuvarlar şeklinde oluyor. Hukuk Fakültemizin sanal mahkeme salonu; İletişim Fakültemizin yine Türkiye’nin en büyük kapalı platoları, üretim platoları ki burada pek çok profesyonel yapım yapılıyor. O anlamda İletişim Fakültemizin tüm öğrencileri de o yapımlar içerisinde öğrenciyken çeşitli pozisyonlarda, daha sonra mezun olduklarında kadrolu olarak görev alma şansını yakalıyorlar. Kuluçka merkezimiz aracılığıyla Mühendislik Fakültesi öğrencilerimizin yine start-up şirketlerin çalıştırmaları için kampüste onlara mekan sağlıyoruz. Mimarlık ve Tasarım Fakültemizin Türkiye’de hiçbir yerde eşi olmayan, duvar örmekten tutun da herhangi bir üç boyutlu tasarımı, üç boyutlu printerlarda almaya varana kadar değişen imkanlara sahip mimarlık hangarımız var.
Maltepe Üniversitesi’nin bundan sonraki hedefleri neler olacak?
20. yıla yaklaşmış bulunuyoruz. Bu önemli bir avantaj. Bu zaman zarfında da 1 milyon metrekarelik kampüs içerisinde gerek derslikler gerek yardımcı üniteler, öğrenci evleri, konferans salonları, sergi salonları, uygulama mekanları artık bizi fiziki anlamda ileri düzeyde bir olgunluğa getirdi. Üniversitemizin akademik yapılanmasının, İstanbul Üniversitesi’nden, Mimar Sinan Üniversitesi’nden, İstanbul Teknik Üniversitesi’nden bir ekiple kurulmuş olması da çok önemli bir avantaj. Ciddi, sağlam bir akademik yapısı var ve bu gelenek şimdiye kadar bozulmadı. Akademik olarak akreditasyonlar meselesi var. Avrupa Birliği uyum süreçlerini tamamladık. Diploma eki etiketlerimizi de aldık. Ulusal ve uluslararası düzeyde program program, bölüm bölüm akredite eden kurumlarla görüşüyoruz. Girdiyi iyi ya da kötü bir biçimde ölçüyoruz. Çıktının da ölçülmesi anlamında da bu tür akreditasyonlar önemli. Şimdiki hedeflerimizden birisi de budur.
Hedeflediğiniz noktada mısınız? Olaylar hep planladığınız şekilde mi gelişti? Yoksa biraz da tesadüflerin eseriyle mi bir kariyer planlaması oldu?
Çok planlayarak gittiğim söylenemez ama hedeflerim hep oldu. Bir öğretim üyesi olarak da yani öğretim üyesinin gelebileceği en yüksek yer rektörlüktür. Ona çok şükür gelmiş oldum. Esas bundan sonrasının zor olduğunu düşünüyorum. Çünkü içinde bulunduğunuz kurumu bir noktadan belli bir noktaya taşımak bundan sonraki en önemli hedef. Ondan sonrası için şu anda çok rahat hedef koymak mümkün değil.
Şu an verimli döneminizdesiniz. Rektörlüğü bırakacağım dediğiniz noktada üniversiteyi nerede görmek istersiniz?
Rektör olduğumda bir strateji vizyon belgesi vardı, orada şunu söyledim: “Maltepe Üniversitesi bu fiziki kapasitesiyle, akademik yapısının desteğiyle gerçekten ilkler arasında yer almayı hakeden bir yapıda.” İlk 4 yıllıkta ya da ikinci 4 yıllıkta toplamda 8 yıllık dönemde ilkler arasına sokabilirsem, o benim için hedeflerimi gerçekleştirmek anlamına gelecek.
HER LİSE MEZUNUNUN ÜNİVERSİTEYE YERLEŞEBİLECEĞİ DÖNEMDEYİZ
Üniversitelerin sayısı giderek artıyor. Prof. Dr. Şahin Karasar, Türkiye’nin son 30-40 yılında üniversite eğitiminin özellikle batıdan modeller dediğimiz sistemlerle yaşadığına dikkat çekiyor. Üniversitelerimizin, her ne kadar Avrupa’ya ait bir sistem olsa da daha çok Amerikan yükseköğretim sisteminin modelleriyle hem müfredat hem uygulama açısından ilerlediğini söyleyen Prof. Dr. Karasar, “Şimdi bizim nüfusumuza oranla üniveriste sayımıza baktığımızda o standartları yakalayabilmemiz için bir bu kadar daha üniversitemizin olması gerekiyor. Kontenjanlar ve üniversite kapısındaki yığılma olarak baktığımızda son 10 yılda gerçekten üniversite kapısında bekleme işi siyaseten çözülmüş durumda. Yani üniversitelerin sayısı ve kontenjanların artırılması suretiyle aslında şu anda liseden mezun olan her öğrencinin eğer vakıf üniversitesini finanse edebilecek bir gücü varsa mutlaka bir üniversiteye yerleşebileceği bir dönemdeyiz. Bence iki açıdan iyi. Birincisi, neslin üniversiteleşmesi açısından; ikincisi de, üniversite eğitimi almak isteyen herkese duyuracağınız, tanınmak açısından iyi. Burada zikretmediğimiz bir üçüncü boyutu daha var. Uluslararası rekabet parametrelerinden birisi de üniversite eğitimi almış olmak” ifadelerini kullanıyor.
İLETİŞİMCİ OLMAK KOLAYLIK SAĞLIYOR
İletişimci olmanın çok büyük avantajlarının olduğunu ancak her zaman iletişimi iyi olmak anlamına gelmediğini söyleyen Maltepe Üniversitesi Rektörü, alanınız, mesleğiniz, konumunuz, göreviniz ne olursa olsun, dialogla çözebileceğiniz kısmının işin büyük bir kısmı olduğunu, dolayısıyla dialoğun gözardı edilmemesi gerektiğini sözlerine ekliyor dk-apotek.com. İletişimci olmanın yönetim konusunda çok kolaylık sağladığını ifade eden Rektör Prof. Karasar, sözlerini şöyle sürdürüyor: “Senfoni orkestrasının şefiyle caz orkestrasının şefi arasındaki fark nedir noktasında, caz orkestrasının şefi ekibin içindendir. Enstrümanlardan herhangi birisini çalıyor. Ve o işi yaparken de orkestrayı orkestrayı. Ben de onu uygulamaya çalışıyorum. Yani ekibin içinde hem bir neferim hem de ekibi naçizane yönetmeye çalışıyorum. Burada her şey o kadar kritik ki yani en ufak bir şeyle dengeyi bozmanız mümkün. Her zaman dikkatli her zaman zinde her zaman duyarlı olmanız lazım ki ekibin nabzını iyi tutun ve ona göre çözümler modeller geliştirin. Mutlaka uzlaşı platformu yaratmaya, uzlaşıya ve ortak akla kavuşmaya çalışıyorum.”
Üst Kategori: ROOT Kategori: Röportaj
Maltepe Üniversitesi'nin belgeselci Rektörü Prof. Dr. Şahin Karasar: Üniversiteyi ORKESTRA ŞEFİ gibi yönetiyorum
Önce fizik, sonra arkeoloji bölümlerini deneyen Maltepe Üniversitesi Rektörü Prof. Dr. Şahin Karasar, son olarak iletişim bölümünü seçerek alanını bulduğunu söylüyor. Mesleki kariyeri boyunca uygulamanın içinde olan Prof. Dr. Karasar, birçok belgesele imza atmış bir isim. İletişimci olmanın yönetime katkısı olduğunu ifade eden Prof. Dr. Karasar, kendisini caz orkestrası şefine benzeterek, “Caz orkestrası şefi ekibin içindendir. Herhangi bir enstrümanı çalar. Çalarken de ekibini yönetir. Ben de onu uygulamaya çalışıyorum” diyor.
Öncelikle sizi biraz tanıyabilir miyiz?
1965 yılında Ankara’da doğdum. İlkokul, ortaokul, liseyi Ankara’da okudum. Üniversiteyi Eskişehir’de Anadolu Üniversitesi’nde, o dönemin tek iletişim fakültesi şimdiki adıyla İletişim Bilimleri Fakültesi olan, Basın Yayın Yüksekokulu’nda okudum. Anadolu Üniversitesi’nin yurtdışı yüksek lisans bursuyla ABD’nin Wisconsin eyaletine gittim. Milwaukee’de yüksek lisans eğitimimi yaptım. Mecburi hizmetimi yapmak için Türkiye’ye geri döndüm ve asistanı olduğum Anadolu Üniversitesi’nde araştırma görevlisi oldum. Doktora eğitimime başladım ve 1999 yılında bitirdim. Doktoramı bitirdikten sonra bir dönem Gazi Üniversitesi’nde öğretim görevlisi olarak çalıştım. 2001-2004 yılları arasında KKTC Doğu Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi’ne önce bölüm başkanı, sonra dekan yardımcısı oldum. Daha sonrasında da rektör yardımcısı olarak görev yaptım. 2004 yılında Kırgısiztan-Türkiye Manas Üniversitesi İletişim Fakültesi’ne Radyo, Televizyon ve Sinema bölüm başkanı olarak girdim. O zaman stüdyolar kuruluyordu ve görevim de stüdyoların kuruluşunu organize etmekti. Oradaki görevim tamamlandıktan sonra Maltepe Üniversitesi’ne İletişim Fakültesi dekan yardımcısı olarak geldim. Daha sonra 2005 yılından 2010 yılına kadar Güzel Sanatlar Fakültesi dekanı olarak çalıştım. 2010 yılında Türk Hava Yolları’nda eğitim başkanı ve Türk Hava Yolları Akademisi başkanı olarak görev yaptım. Burada 3 yıl çalıştıktan sonra rektör yardımcısı olarak üniversiteye tekrar döndüm. Hemen ardından da rektörlük görevine atandım. Birkaç aydır Maltepe Üniversitesi’nin rektörü olarak görevimi yapıyorum.
Akademik alanım televizyon işletmeciliği, elektronik yayın yönetimi. Mesleki kariyerim boyunca uygulamadan kopmadım. Hep dış yapım olarak çeşitli kurum ve kuruluşlara belgeseller ürettim, çektim. Birkaçı televizyonlarda yayınlandı. Bizim üniversitelerimizin temel açmazlarından birisi de öğrencinin mezuniyetinden sonra üniversite sistemi içerisinde kalması, asistan olması, oradan akademik hayatını devam ettirerek yükselmesi. Profesör olması ve ondan sonra da yönetim görevlerine gelmesi. Aslında uygulamadan kopuk kalmak çok kısıtlayıcı bir şey.
Sürekli uygulamanın içerisinde olmuşsunuz. Bu durum yönetiminize nasıl yansıyor?
Aslında mesleği sevdiğim için, üretmeyi sevdiğim için uygulamanın içinde oldum. Bu uygulama içinde olmanın çok avantajlar sağladığını da, uygulamayı yapıp sınıfta öğretirken anladım. Öncelikle öğretim üyesinin sınıf içerisindeki performansına çok ciddi bir katkısı var. THY’de çalıştığım dönemde gördüm ki sadece üniversite öğretim üyelerinden oluşan bir eğitmen ekibi, sektörün beklentilerini karşılamaktan çok uzak. Çünkü sektör profesyonelleri zaten o bilimsel bilgiyle donanmış, o yayınların hepsini okumuş, o kitapların hepsini özümsemiş. Üniversite öğretim üyelerinin bundan çok uzak olması beni oradaki hizmetim boyunca da üniversite dışı eğitmenlerle çalışmak durumunda bıraktı. Şimdi Maltepe Üniversitesi rektörlüğü yaparken de gerek üniversitemizdeki dekan ve müdür arkadaşlarımla istişarelerimde gerekse öğretim elemanı istihdam politikamızda mutlaka uygulamanın içinden gelmiş olmasını hem artı olarak görüyoruz hem neredeyse şart koşuyoruz. Uygulamanın dışında olan bir öğretim üyesinin yeterince öğrenciye faydalı olamayacağını düşünüyorum. Uygulamanın tamamen uzağında yetişen bir öğrencinin de reel hayata hazırlanamayacağını düşünüyorum.
İLETİŞİMİ SEÇEREK ALANIMI BULDUM
İletişimi seçmenizde etken neydi? Sizi bu tercihinize yönelten süreç nasıl gelişti?
Türkiye’de 1970’li yılların başından beri üniversiteye giriş sistemi ufak tefek rötuşların dışında çok radikal bir değişikliğe uğramadı. Bu süre zarfında da belli meslekler hep moda meslek haline geldi. Bizim üniversiteye girdiğimiz yıllarda da iletişim gerçekten çok parlayan bir alandı. Üniversiteye 1986’da girdim. Daha doğrusu bitirdiğim üniversiteye girdim. Ben daha önce başka alanları da denedim. Ortadoğu Teknik Üniversitesi’nde fizik okudum. Bitirmedim. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih, Coğrafya Fakültesi’nde Protohistorya – Önasya Arkeolojisi okudum. Ve son olarak İletişim Fakültesi’ne girerek alanımı bulduğumu düşünüyorum.
Birçok ülkede bulunmuşsunuz. Kurumsallığa da imza atmışsınız. Bu anlamda baktığınızda, Türkiye’deki eğitimi nasıl görüyorsunuz?
Eğitim aslında özellikle yükseköğretim bu anlamda en yenilikçi olması gereken bir alan. Yükseköğretim camiasının bireyleri aslında mesleki olarak o kadar konservatif insanlar ki bir yeniliğe onları adapte etmek oldukça güç oluyor. Buna en bariz örneği şuradan vermek istiyorum. Şu anda Y kuşağı, hem üniversitede öğrenci hem iş sektöründe, reel sektörde çalışan hem de istihdam yapan olarak bulunuyor. Ama öyle kritik bir eşikteyiz ki 3 yıl sonra Z kuşağı üniversiteye adım atacak. Z kuşağı dediğimiz kuşağın bütün öğrenme alışkanlıkları bizim ezberimizi bozacak şekilde. Yani öğrenmenin temel parametreleri olan defter, kitap, kütüphane, kalem, kağıt, silgi gibi şeyler onların hayatında neredeyse yok. Daha çok online ve sosyal mecralar üzerinden bir öğrenme ve öğretme ile paylaşma aktivitesi gerçekleştiriyor. Bunların öğrenme alışkanlıklarına bizim kendimizi uydurmamız öğretim üyeleri olarak en zor işlerden birisidir. Öğretim üyeleri kendilerini revize etmezlerse bu ihtiyacı karşılamaları mümkün değil.
Bir şeyi belirtmek isterim, kendi alanım olduğu için bunu örnek veriyorum, sosyal bilimler alanının öğretim üyeleri hep eleştiri kültürü üzerinden var olmaya çalışmış bir kitle. Yapılan bir şeyi eleştirmek bir duruştur, saygı duyulabilir. Fakat bir parça da çözüm üretme ve çözümün parçası olmak refleksi de geliştirmek ve sergilemek gerekir. Yükseköğretim camiasının, üniversitelerin görevlerinden birisi de böyle farklı modeller üzerine kafa yormak, bunları ülke yükseköğretimine önermek. Çözüm önerileri de aramalıyız. Tabi sadece sosyal bilimler alanında ya da sadece eğitim alanında değil, mühendislik, sağlık, hukuk alanlarında da bu tür yeniliklerin öncüsü olacak bir şekilde kafa yormaları gerektiğini düşünüyorum üniversitelerin.
HER FAKÜLTEMİZİN UYGULAMA MEKANI VAR
Üniversitelerin misyonunu söylemiş oldunuz. Çözüm odaklı olması gerektiğini belirttiniz. Peki üniversitelerin şu andaki mevcut öğrencilere yönelik olarak çalışmaları nasıl olması gerekir?
Bizim Maltepe Üniversitesi’nde benimsediğimiz önemsediğimiz, önceliklendirdiğimiz ve takip ettiğimiz sistem, tamamen uygulamanın içinde olması. Alanı ne olursa olsun her bir fakültemizin mutlaka uygulama alanı var. Mühendislik Fakültesi’nde uygulama mekanları laboratuvarlar şeklinde oluyor. Hukuk Fakültemizin sanal mahkeme salonu; İletişim Fakültemizin yine Türkiye’nin en büyük kapalı platoları, üretim platoları ki burada pek çok profesyonel yapım yapılıyor. O anlamda İletişim Fakültemizin tüm öğrencileri de o yapımlar içerisinde öğrenciyken çeşitli pozisyonlarda, daha sonra mezun olduklarında kadrolu olarak görev alma şansını yakalıyorlar. Kuluçka merkezimiz aracılığıyla Mühendislik Fakültesi öğrencilerimizin yine start-up şirketlerin çalıştırmaları için kampüste onlara mekan sağlıyoruz. Mimarlık ve Tasarım Fakültemizin Türkiye’de hiçbir yerde eşi olmayan, duvar örmekten tutun da herhangi bir üç boyutlu tasarımı, üç boyutlu printerlarda almaya varana kadar değişen imkanlara sahip mimarlık hangarımız var.
Maltepe Üniversitesi’nin bundan sonraki hedefleri neler olacak?
20. yıla yaklaşmış bulunuyoruz. Bu önemli bir avantaj. Bu zaman zarfında da 1 milyon metrekarelik kampüs içerisinde gerek derslikler gerek yardımcı üniteler, öğrenci evleri, konferans salonları, sergi salonları, uygulama mekanları artık bizi fiziki anlamda ileri düzeyde bir olgunluğa getirdi. Üniversitemizin akademik yapılanmasının, İstanbul Üniversitesi’nden, Mimar Sinan Üniversitesi’nden, İstanbul Teknik Üniversitesi’nden bir ekiple kurulmuş olması da çok önemli bir avantaj. Ciddi, sağlam bir akademik yapısı var ve bu gelenek şimdiye kadar bozulmadı. Akademik olarak akreditasyonlar meselesi var. Avrupa Birliği uyum süreçlerini tamamladık. Diploma eki etiketlerimizi de aldık. Ulusal ve uluslararası düzeyde program program, bölüm bölüm akredite eden kurumlarla görüşüyoruz. Girdiyi iyi ya da kötü bir biçimde ölçüyoruz. Çıktının da ölçülmesi anlamında da bu tür akreditasyonlar önemli. Şimdiki hedeflerimizden birisi de budur.
Hedeflediğiniz noktada mısınız? Olaylar hep planladığınız şekilde mi gelişti? Yoksa biraz da tesadüflerin eseriyle mi bir kariyer planlaması oldu?
Çok planlayarak gittiğim söylenemez ama hedeflerim hep oldu. Bir öğretim üyesi olarak da yani öğretim üyesinin gelebileceği en yüksek yer rektörlüktür. Ona çok şükür gelmiş oldum. Esas bundan sonrasının zor olduğunu düşünüyorum. Çünkü içinde bulunduğunuz kurumu bir noktadan belli bir noktaya taşımak bundan sonraki en önemli hedef. Ondan sonrası için şu anda çok rahat hedef koymak mümkün değil.
Şu an verimli döneminizdesiniz. Rektörlüğü bırakacağım dediğiniz noktada üniversiteyi nerede görmek istersiniz?
Rektör olduğumda bir strateji vizyon belgesi vardı, orada şunu söyledim: “Maltepe Üniversitesi bu fiziki kapasitesiyle, akademik yapısının desteğiyle gerçekten ilkler arasında yer almayı hakeden bir yapıda.” İlk 4 yıllıkta ya da ikinci 4 yıllıkta toplamda 8 yıllık dönemde ilkler arasına sokabilirsem, o benim için hedeflerimi gerçekleştirmek anlamına gelecek.
HER LİSE MEZUNUNUN ÜNİVERSİTEYE YERLEŞEBİLECEĞİ DÖNEMDEYİZ
Üniversitelerin sayısı giderek artıyor. Prof. Dr. Şahin Karasar, Türkiye’nin son 30-40 yılında üniversite eğitiminin özellikle batıdan modeller dediğimiz sistemlerle yaşadığına dikkat çekiyor. Üniversitelerimizin, her ne kadar Avrupa’ya ait bir sistem olsa da daha çok Amerikan yükseköğretim sisteminin modelleriyle hem müfredat hem uygulama açısından ilerlediğini söyleyen Prof. Dr. Karasar, “Şimdi bizim nüfusumuza oranla üniveriste sayımıza baktığımızda o standartları yakalayabilmemiz için bir bu kadar daha üniversitemizin olması gerekiyor. Kontenjanlar ve üniversite kapısındaki yığılma olarak baktığımızda son 10 yılda gerçekten üniversite kapısında bekleme işi siyaseten çözülmüş durumda. Yani üniversitelerin sayısı ve kontenjanların artırılması suretiyle aslında şu anda liseden mezun olan her öğrencinin eğer vakıf üniversitesini finanse edebilecek bir gücü varsa mutlaka bir üniversiteye yerleşebileceği bir dönemdeyiz. Bence iki açıdan iyi. Birincisi, neslin üniversiteleşmesi açısından; ikincisi de, üniversite eğitimi almak isteyen herkese duyuracağınız, tanınmak açısından iyi. Burada zikretmediğimiz bir üçüncü boyutu daha var. Uluslararası rekabet parametrelerinden birisi de üniversite eğitimi almış olmak” ifadelerini kullanıyor.
İLETİŞİMCİ OLMAK KOLAYLIK SAĞLIYOR
İletişimci olmanın çok büyük avantajlarının olduğunu ancak her zaman iletişimi iyi olmak anlamına gelmediğini söyleyen Maltepe Üniversitesi Rektörü, alanınız, mesleğiniz, konumunuz, göreviniz ne olursa olsun, dialogla çözebileceğiniz kısmının işin büyük bir kısmı olduğunu, dolayısıyla dialoğun gözardı edilmemesi gerektiğini sözlerine ekliyor dk-apotek.com. İletişimci olmanın yönetim konusunda çok kolaylık sağladığını ifade eden Rektör Prof. Karasar, sözlerini şöyle sürdürüyor: “Senfoni orkestrasının şefiyle caz orkestrasının şefi arasındaki fark nedir noktasında, caz orkestrasının şefi ekibin içindendir. Enstrümanlardan herhangi birisini çalıyor. Ve o işi yaparken de orkestrayı orkestrayı. Ben de onu uygulamaya çalışıyorum. Yani ekibin içinde hem bir neferim hem de ekibi naçizane yönetmeye çalışıyorum. Burada her şey o kadar kritik ki yani en ufak bir şeyle dengeyi bozmanız mümkün. Her zaman dikkatli her zaman zinde her zaman duyarlı olmanız lazım ki ekibin nabzını iyi tutun ve ona göre çözümler modeller geliştirin. Mutlaka uzlaşı platformu yaratmaya, uzlaşıya ve ortak akla kavuşmaya çalışıyorum.”
Son Güncelleme: Çarşamba, 25 Şubat 2015 11:04
Gösterim: 4477
Okyanus Kolejleri'nin Kurucusu Orhan Özbey, Türkiye’de özel okulların kendine özgü bir model oluşturamamasının en önemli nedeninin MEB’in müfredat sınırlaması olduğunu ve Türkiye’de eğitimin işlevinin artması için yetenek merkezli eğitime geçilmesi gerektiğini söylüyor.
Türkiye’de özel okulların kendine özgü bir model oluşturamamasının en önemli nedenini MEB’in müfredat sınırlamasına bağlayan Okyanus Kolejleri'nin Kurucusu Orhan Özbey, ABD’den getirdikleri Kariyer Testi ve buna bağlı olarak oluşturdukları kulüplerle okullarında müfredat sınırlamasını aştıklarını söylüyor. Özbey, Türkiye’de eğitimin işlevinin artması için yetenek merkezli eğitime geçilmesi gerektiğini söylüyor.
• MEB özel okullara müfredat serbestisi sağlamalı
• MEB’in başarı kriteri ile özel okulların başarı kriterleri farklı
• Mesleğe uygun olmayanlar öğretmen yapılmamalı
• Bilgiye dayalı sınavla üniversiteye öğrenci seçilmemeli
• Okyanus Koejleri’nin bu kadar gelişeceğini tahmin etmemiştim
Eğitimde farklı konuların gündeme geldiği bir dönem geçirdik. 19. Milli Eğitim Şurası gerçekleştirildi ve ardından Osmanlıca, değerler eğitimi, ilkokuldan itibaren din dersi gibi bir çok konu tartışıldı. Bu tartışmaları takip edebildiniz mi, tartışmalarla ilgili siz neler düşünüyorsunuz?
Evet tartışmaları ben de elimden geldiğince bir eğitimci olarak takip etmeye çalıştım. Ancak konuya müfredat açısından yaklaşmak gerekiyor. Milli Eğitim Bakanlığı resmi okullarda belirlediği hedef ve yaklaşımlara uygun bir müfredat programını uygulayabilir. Burada bir sorun görmüyorum. Özel okulların ise kendisine özgü bir müfredatı uluşturma ve bunu uygulama serbestliğini tanınması gerektiğini düşünüyorum. Yani bir özel okul olarak, bize özgü bir müfredat istiyoruz, Milli Eğitim Bakanlığı’nın müfredatıyla sınırlanmak istemiyoruz. Bu serbestlik söz konusu olduğu zaman eğer ihtiyaç duyuyorsak ve bununla ilgili velilerden de bir talep varsa değerler eğitimini, Osmanlıcayı, Sümerceyi, Hititçeyi okuturuz, bizim için problem olmaz.
Mevcut uygulamaya baktığımızda özel okullar devlet kontrolünde olduğu için çok etkin olamıyor, eğitimi sürükleyemiyor veya rol model olamıyorlar. Çünkü özel okullar olarak MEB’in belirlediği sınırlara uymak zorundayız. Mesela, biz bir fen lisesi açmaya karar vermiştik. Devletin fen lisesine göre bir müfredatı var. Okulun adını uzun uğraşlar ve görüşmeler sonucunda Fen ve Proje Lisesi olarak yaptık. Nano teknoloji gibi bazı yeni ve çağdaş konuları müfredata uyguladık ve MEB’in onaylanması ile farklı ve kendine özgü bir model ortaya çıkardık. Gönül arzu eder ki, ilkokul ve ortaokulda da aynı serbestliğe sahip olalım ve oralarda da kendimize özgü modelleri hayata geçirelim. Bu serbestlik sağlanırsa inanıyorum ki daha özgün ve farklı eğitim modelleri ortaya çıkacaktır.
“Özel okullar rol model olamıyor” dediniz ama özel okulların yaptığı çalışmalarla, ortaya koyduğu performansla resmi okulları değiştirdiği, dönüştürdüğü şeklinde görüşler de var. Bu görüşe katılıyor musunuz?
Hayır, ben o görüşe katılmıyorum. Özel okullar devlet okullarına öncülük yapamıyor. Başta da söylediğim gibi müfredat bir defa önemli ölçüde sınırlamalar getiriyor. Diyelim ki, bir sınıfınız var, Milli Eğitim size diyor ki, “Buraya 24 öğrenci alacaksınız”. Sonra siz, “Burada revir olsa daha iyi olur” dediğiniz zaman gelip karışıyor. Dolayısıyla kendi binanda bir duvarı kaldırıp bir duvar koyamıyorsunuz. Ancak Milli Eğitim'in yaptığı değişiklikler ölçüsünde bir şeyler yapabiliyoruz.
ÖĞRENCİLER KULÜPLERLE MESLEĞE YÖNLENDİRİLİYOR
Sonuçta özel okullar bir işletme ve bu işletmenin başarılı olması gerekiyor. Bunu Milli Eğitim'in kısıtlamalarına rağmen başarabildiğinizi düşünüyorum.
Milli Eğitim için başarı kriteri veya başarı paradigmaları neyse onları biz kabul etmiyoruz. Mesela, MEB’e göre bir öğrenci matematiği çok iyi biliyorsa, feni çok iyi öğrendiyse başarılıdır. Bunlar çok dar alanda bazen işine yarayacak, bazen de işine yaramayacak başarılardır. Milli Eğitim kazanım odaklıdır, ama sadece akademik kazanıma odaklanır. Ancak öğrenciye dürüstlük, estetik ve sevecen olmak kazanımlarını da vermek gerekir. Kazanımlar yetenek boyutluysa anlamlıdır. Biz, Okyanus Kolejleri'nde yetenek merkezli bir eğitim uygulamaya çalışıyoruz. Özellikle geçtiğimiz yıl bu eğitime yoğunlaştık, bu yıl daha da yoğunlaştıracağız. ABD patentli 71 sorudan oluşan bir kariyer belirleme testimiz var. Bu testin sonucuna göre, öğrencinin en iyi yapabileceği 900 mesleği sıralayıp, kendisine veriyoruz.
Bu test, kaç yaşlarındaki çocuklara uygulanıyor?
Ortaokul sondan lise sona kadar uygulanabiliyor. Biz ortaokul 3'te veya lise 1,2 ve 3’te uyguluyoruz.
Böylece süreci de kontrol ediyorsunuz.
Bizim amacımız da süreci kontrol ederek ilerlemek. Ortaokulda öğrencimizin mesleğini tam belirleyelim, sonra kendisini uygun biçimde yönlendireceğiz.
Peki, okuldaki eğitimi test sonuçlarına göre nasıl adapte ediyorsunuz?
İşte burada önümüzdeki tek engel yine müfredat. Biz de bu müfredat engelini aşmak için kulüpler kurduk. Mesela, öğrenci diplomat olacaksa diplomasi kulübünü, mimar olacaksa mimarlık kulübünü seçmesini istiyoruz. Lise son sınıfa geldiği zaman da uluslararası ilişkiler veya diplomasiye en uygun bölüm neyse oraları seçmesini, oralara hazırlanmasını öneriyoruz.
O zaman kulüpler siz de ağırlıklı bir zaman dilimine tekabül ediyor.
Tabi, 70 tane kulübümüz var. Çocuklarımız kendilerine en uygun kulüpleri seçiyorlar ve orada eğitiliyorlar. Dolayısıyla öğrenciler, hobilerini de arzu ettikleri alanı da okulun içinde gerçekleştirmeye çalışıyor. Zaten başka bir zamanı da yok, sabahtan akşama kadar okulda çocuk.
DERS KADAR OYUN DA ÖNEMLİ
Eğitim aslında sınırları da zorlayan bir alan. Yani hem fiziki anlamda hem de duygusal anlamda da bu şekilde yönelim var. Eğitim artık dört duvar arasından çıkıyor.
Okula giden öğrenci, sadece bir şey öğrenmek için gelmiyor. Kendisini ispatlamak, arkadaşlar edinmek, çevre edinmek, oynamak için geliyor. En çokta oynamak ve öğrenmek için geliyor. O sebeple çocuğun mutlaka okulda oynaması lazım. Tam gün eğitim yapıyorsanız, mutlaka çocuğa oyun alanları açmanız gerekiyor. Biz de bu ihtiyaç sebebiyle çocuklarımıza kulüplerle oyun alanları açtık. Sadece beden eğitimi ve resim dersleriyle yetinmedik. Ayrıca bu kulüplerde daha çok oynayacağı, daha çok eğleneceği, deşarj olacağı alanlar da açtık. Öğrencinin bir oynama ihtiyacı vardır. Eğer onu doyurursanız rahat rahat ders dinler ama ihtiyacını karşılamazsanız ders dinlemesi de çok zordur.
ÖĞRETMEN SEÇİMİNDE TİTİZ DAVRANIYORUZ
Öğretmen seçiminizi nasıl gerçekleştiriyorsunuz?
Avrupa'da üniversitelerde iyi öğretmen yetişiyor. Çünkü öğretmenlik mesleğine uygun olmayan kişileri bu okullara almıyorlar. ABD’de de aynıdır. Diyelim ki, bir öğrenci, öğretmen olmak için başvuruyor. Bunun üzerine üniversite, öğrencinin ilkokul ve ortaokul öğretmenlerinden mesleğe uygun olup olmadığına dair bilirkişi raporu istiyor. Öğrenci, öğretmenlik mesleğinin gerektirdiği yeteneğe sahip mi değil mi öğrenmek istiyorlar. Eğer uygunsa üniversiteye kabul ediyorlar.
Türkiye'de ise öyle değil. Çünkü biz de öğrenci puanına göre meslek seçiyor, ilgi alanına göre değil. Dolayısıyla sevmese de öğretmenlik okuyor ve tam anlamıyla öğretmen olarak yetişmeden de mezun oluyor. Mesela biz Okyanus Kolejleri’ne öğretmen alırken birkaç aşamadan sonra karar veriyoruz. Bölüm başkanlarımız, öğretmen adayına ders anlattırıyorlar, sorular soruyorlar, testlerden geçiriyorlar. Tüm bu süzgeçlerden sonra bir ekip karar veriyor.
BİLGİYE DAYALI SINAVLA ÜNİVERSİTEYE ÖĞRENCİ SEÇİLMEMELİ
Özel okul sektöründeki bir büyümeden bahsedebilir miyiz?
Özel okulların oranı bundan 10 sene önce yüzde 1-2 civarındaydı. Geçen sene yüzde 2,5'e kadar çıktı. Fakat dershanelerin kapanacak olması söylentileri üzerine özel okula bir hayli yönelen olduğunu görüyoruz. Özel okulculuk bundan sonra çok güçlü olarak devam edecek. Özellikle dershanelerin kapanmasıyla temel liseler açılacak, eğer onları da özel okullar kategorisinde sayarsak, dershanecilik biraz yön değiştirecek ve okula kayacak. Artık liseler ve özel okullar öğrencileri son sınıfta hem üniversiteye hazırlamış olacak, hem de lise eğitimi vermiş olacak. Ben bunu doğru buluyorum, böyle olması lazım. “Eğer Milli Eğitim ciddi eğitim yapsaydı, dershaneler olmazdı'' deniyor ya; böyle bir şey yok. Milli Eğitim'in bütün okulları mükemmel de olsa yine dershane talebi olur. Çünkü birbirinden iyi okullar var. Dershane ihtiyacı Milli Eğitim'in okulları kötü olduğu için doğmuş değildir. Öğrenciler, üniversitelerde daha iyi bölümlere girmek istiyorlar. Üniversite giriş sınavları ise bir baraj sınavı değil, bir sıralama sınavı. Bilgiye dayalı bir sınavla üniversiteye öğrenci almak son derece yanlış bir şey. Türkiye’deki lise son sınıf öğrencilerine Okyanus Kolejleri’nde uyguladığımız gibi, yetenek, kişilik ve ilgi testi uygulanmalı. Böylece öğrencilerin her birinin ilgisi, yeteneği, kişiliğinin hangi mesleğe uygun olduğu ortaya çıkacaktır. Diyelim ki şu öğrenci mimar olacak, şu mühendis olacak, şu hukukçu olacak, şu doktor, şu hakim olacak. Bütün bu veriler ortaya çıkacak, bunlar da üniversitelere verilecek. Üniversite de bakacak kendisine en uygun kriterleri hangi öğrenciler taşıyorsa o öğrencileri üniversiteye davet edecek.
BÜYÜMEK İÇİN PLAN KURMAM, SİSTEM KURARIM
Nasıl bir yöneticisiniz? Nasıl karar alırsınız? Prensipleriniz nelerdir?
Benim kafamda çok sayıda öğrenci ve kampüse ulaşma düşüncesi yoktur. Sadece tek bir şeye odaklanırım, sistem kurarım, nerede açık varsa onu kapatırım. Tüm bunların sonucunda bir bakarım büyümüşüz. Mesela daha önce Kültür Dersaneleri'nde de böyle olmuştur. Kafamda ne para kazanmak, ne çok öğrenci, ne çok dershane düşüncesi vardı. Durmadan sistem kurdum ve bir baktım ki şubelerimiz çoğalmış. Okyanus Kolejleri’nde de aynı durumu yaşıyorum şu anda.
Okyanus Kolejleri’nin gelişmesinden memnun musunuz? Kuruluştaki düşünceniz ile şu andaki düşünceniz arasında ne kadar bir fark var? Bundan sonra nasıl bir gelişim planlıyorsunuz?
2004 yılında Okyanus Kolejleri'ni kurduğum zaman özel okullara karşı biraz mesafeliydim. Özel okul açmayı kendime şöyle kabul ettirdim. Dedim ki ben burada eğer bir özel okul açacaksam eş zamanlı kendi memleketimde de bir okul açacağım ve devlete hibe edeceğim. Dolayısıyla Okyanus Kolejleri ile aynı tarihte Van’ın Özalp ilçesinde de “Ağabey Özbey Lisesi” isminde bir lise açtım. Sonrasında Okyanus Kolejleri, gelişmeye başladı. Ben bu kadar gelişeceğini tahmin etmiyordum. Şu anda 14 kampüsümüz var. Özellikle önümüzdeki sene 6 yeni kampüs daha eklenecek ve 20 kampüse çıkmış olacağız. Bu 20 kampüste de toplam 80 tane okulumuz olacak.
Ne kadar öğrenciye ulaşmayı hedefliyorsunuz?
Şu an 8 binin üzerinde öğrencimiz var. Önümüzdeki yıl için 15 bin öğrenciyi hedefliyoruz.
Yatırımlarınızı öz kaynaklarınızla mı yapıyorsunuz?
Okulların tamamı bize ait değil. Kimisini kendimiz yapıyoruz, kimisinin de projelerini biz çiziyoruz; ancak yatırımcıya yaptırıyoruz. Mesela şu an 6 tane okul yapılıyor; 4'ünü yatırımcılar yapıyor, ikisini biz öz kaynaklarımızla yapıyoruz.
OKYANUS KOLEJLERİ’NİN BİR FON İHTİYACI YOK
Sektörde fon gerçeği de yaşanmaya başladı, son dönemde bazı okullar, fonlarla ortaklık kuruyorlar. Bu gelişmeleri nasıl görüyorsunuz, siz de fon görüşmeleri yapıyor musunuz?
Bu konuda bize çok talep oldu, bizimle görüşenler de oldu ama ben şahsen Okyanus Kolejleri’ni fona devredebilmemiz için çok hazır olduğumuzu düşünmüyorum. Okyanus Kolejleri'nin çok daha sağlam, güçlü bir yere gelmesi lazım. Belli bir büyüklüğe eriştikten sonra kısmen fona devredilebilir.
Okyanus Kolejleri, önemli bir değer. Dolayısıyla tamamen her şeyin bu yönetimin elinde kalacağı, yeni bir ortağın asla burayı etkilemeyeceği, misyonuna ve vizyonuna zarar veremeyeceği bir ortaklık oranıyla olabilir, ama Okyanus Kolejleri, henüz buna ihtiyaç hissetmiyor, yani bir fon ihtiyacı yok.
OKYANUS ÜNİVERSİTESİ FARKLI OLACAK
Okyanus olarak üniversiteye doğru gidişiniz var mı? Bu konudaki planlarınız nedir?
İnşallah. Okyanus Üniversitesi'ni açacağız. Vakfımızı kurduk, müracaatımızı yapmadık, inşallah yakın zamanda da müracaatımızı yapacağız. Ben Sosyal Bilimler üzerine bir üniversite düşünüyorum. Kimi üniversitelerde hem mühendislik, hem tıp, hem de sosyal bilimler var, bunları doğru bulmuyorum. Üniversitenin alanının belli olması lazım.
Üst Kategori: ROOT Kategori: Röportaj
Okyanus Kolejleri'nin Kurucusu Orhan Özbey, Türkiye’de özel okulların kendine özgü bir model oluşturamamasının en önemli nedeninin MEB’in müfredat sınırlaması olduğunu ve Türkiye’de eğitimin işlevinin artması için yetenek merkezli eğitime geçilmesi gerektiğini söylüyor.
Türkiye’de özel okulların kendine özgü bir model oluşturamamasının en önemli nedenini MEB’in müfredat sınırlamasına bağlayan Okyanus Kolejleri'nin Kurucusu Orhan Özbey, ABD’den getirdikleri Kariyer Testi ve buna bağlı olarak oluşturdukları kulüplerle okullarında müfredat sınırlamasını aştıklarını söylüyor. Özbey, Türkiye’de eğitimin işlevinin artması için yetenek merkezli eğitime geçilmesi gerektiğini söylüyor.
• MEB özel okullara müfredat serbestisi sağlamalı
• MEB’in başarı kriteri ile özel okulların başarı kriterleri farklı
• Mesleğe uygun olmayanlar öğretmen yapılmamalı
• Bilgiye dayalı sınavla üniversiteye öğrenci seçilmemeli
• Okyanus Koejleri’nin bu kadar gelişeceğini tahmin etmemiştim
Eğitimde farklı konuların gündeme geldiği bir dönem geçirdik. 19. Milli Eğitim Şurası gerçekleştirildi ve ardından Osmanlıca, değerler eğitimi, ilkokuldan itibaren din dersi gibi bir çok konu tartışıldı. Bu tartışmaları takip edebildiniz mi, tartışmalarla ilgili siz neler düşünüyorsunuz?
Evet tartışmaları ben de elimden geldiğince bir eğitimci olarak takip etmeye çalıştım. Ancak konuya müfredat açısından yaklaşmak gerekiyor. Milli Eğitim Bakanlığı resmi okullarda belirlediği hedef ve yaklaşımlara uygun bir müfredat programını uygulayabilir. Burada bir sorun görmüyorum. Özel okulların ise kendisine özgü bir müfredatı uluşturma ve bunu uygulama serbestliğini tanınması gerektiğini düşünüyorum. Yani bir özel okul olarak, bize özgü bir müfredat istiyoruz, Milli Eğitim Bakanlığı’nın müfredatıyla sınırlanmak istemiyoruz. Bu serbestlik söz konusu olduğu zaman eğer ihtiyaç duyuyorsak ve bununla ilgili velilerden de bir talep varsa değerler eğitimini, Osmanlıcayı, Sümerceyi, Hititçeyi okuturuz, bizim için problem olmaz.
Mevcut uygulamaya baktığımızda özel okullar devlet kontrolünde olduğu için çok etkin olamıyor, eğitimi sürükleyemiyor veya rol model olamıyorlar. Çünkü özel okullar olarak MEB’in belirlediği sınırlara uymak zorundayız. Mesela, biz bir fen lisesi açmaya karar vermiştik. Devletin fen lisesine göre bir müfredatı var. Okulun adını uzun uğraşlar ve görüşmeler sonucunda Fen ve Proje Lisesi olarak yaptık. Nano teknoloji gibi bazı yeni ve çağdaş konuları müfredata uyguladık ve MEB’in onaylanması ile farklı ve kendine özgü bir model ortaya çıkardık. Gönül arzu eder ki, ilkokul ve ortaokulda da aynı serbestliğe sahip olalım ve oralarda da kendimize özgü modelleri hayata geçirelim. Bu serbestlik sağlanırsa inanıyorum ki daha özgün ve farklı eğitim modelleri ortaya çıkacaktır.
“Özel okullar rol model olamıyor” dediniz ama özel okulların yaptığı çalışmalarla, ortaya koyduğu performansla resmi okulları değiştirdiği, dönüştürdüğü şeklinde görüşler de var. Bu görüşe katılıyor musunuz?
Hayır, ben o görüşe katılmıyorum. Özel okullar devlet okullarına öncülük yapamıyor. Başta da söylediğim gibi müfredat bir defa önemli ölçüde sınırlamalar getiriyor. Diyelim ki, bir sınıfınız var, Milli Eğitim size diyor ki, “Buraya 24 öğrenci alacaksınız”. Sonra siz, “Burada revir olsa daha iyi olur” dediğiniz zaman gelip karışıyor. Dolayısıyla kendi binanda bir duvarı kaldırıp bir duvar koyamıyorsunuz. Ancak Milli Eğitim'in yaptığı değişiklikler ölçüsünde bir şeyler yapabiliyoruz.
ÖĞRENCİLER KULÜPLERLE MESLEĞE YÖNLENDİRİLİYOR
Sonuçta özel okullar bir işletme ve bu işletmenin başarılı olması gerekiyor. Bunu Milli Eğitim'in kısıtlamalarına rağmen başarabildiğinizi düşünüyorum.
Milli Eğitim için başarı kriteri veya başarı paradigmaları neyse onları biz kabul etmiyoruz. Mesela, MEB’e göre bir öğrenci matematiği çok iyi biliyorsa, feni çok iyi öğrendiyse başarılıdır. Bunlar çok dar alanda bazen işine yarayacak, bazen de işine yaramayacak başarılardır. Milli Eğitim kazanım odaklıdır, ama sadece akademik kazanıma odaklanır. Ancak öğrenciye dürüstlük, estetik ve sevecen olmak kazanımlarını da vermek gerekir. Kazanımlar yetenek boyutluysa anlamlıdır. Biz, Okyanus Kolejleri'nde yetenek merkezli bir eğitim uygulamaya çalışıyoruz. Özellikle geçtiğimiz yıl bu eğitime yoğunlaştık, bu yıl daha da yoğunlaştıracağız. ABD patentli 71 sorudan oluşan bir kariyer belirleme testimiz var. Bu testin sonucuna göre, öğrencinin en iyi yapabileceği 900 mesleği sıralayıp, kendisine veriyoruz.
Bu test, kaç yaşlarındaki çocuklara uygulanıyor?
Ortaokul sondan lise sona kadar uygulanabiliyor. Biz ortaokul 3'te veya lise 1,2 ve 3’te uyguluyoruz.
Böylece süreci de kontrol ediyorsunuz.
Bizim amacımız da süreci kontrol ederek ilerlemek. Ortaokulda öğrencimizin mesleğini tam belirleyelim, sonra kendisini uygun biçimde yönlendireceğiz.
Peki, okuldaki eğitimi test sonuçlarına göre nasıl adapte ediyorsunuz?
İşte burada önümüzdeki tek engel yine müfredat. Biz de bu müfredat engelini aşmak için kulüpler kurduk. Mesela, öğrenci diplomat olacaksa diplomasi kulübünü, mimar olacaksa mimarlık kulübünü seçmesini istiyoruz. Lise son sınıfa geldiği zaman da uluslararası ilişkiler veya diplomasiye en uygun bölüm neyse oraları seçmesini, oralara hazırlanmasını öneriyoruz.
O zaman kulüpler siz de ağırlıklı bir zaman dilimine tekabül ediyor.
Tabi, 70 tane kulübümüz var. Çocuklarımız kendilerine en uygun kulüpleri seçiyorlar ve orada eğitiliyorlar. Dolayısıyla öğrenciler, hobilerini de arzu ettikleri alanı da okulun içinde gerçekleştirmeye çalışıyor. Zaten başka bir zamanı da yok, sabahtan akşama kadar okulda çocuk.
DERS KADAR OYUN DA ÖNEMLİ
Eğitim aslında sınırları da zorlayan bir alan. Yani hem fiziki anlamda hem de duygusal anlamda da bu şekilde yönelim var. Eğitim artık dört duvar arasından çıkıyor.
Okula giden öğrenci, sadece bir şey öğrenmek için gelmiyor. Kendisini ispatlamak, arkadaşlar edinmek, çevre edinmek, oynamak için geliyor. En çokta oynamak ve öğrenmek için geliyor. O sebeple çocuğun mutlaka okulda oynaması lazım. Tam gün eğitim yapıyorsanız, mutlaka çocuğa oyun alanları açmanız gerekiyor. Biz de bu ihtiyaç sebebiyle çocuklarımıza kulüplerle oyun alanları açtık. Sadece beden eğitimi ve resim dersleriyle yetinmedik. Ayrıca bu kulüplerde daha çok oynayacağı, daha çok eğleneceği, deşarj olacağı alanlar da açtık. Öğrencinin bir oynama ihtiyacı vardır. Eğer onu doyurursanız rahat rahat ders dinler ama ihtiyacını karşılamazsanız ders dinlemesi de çok zordur.
ÖĞRETMEN SEÇİMİNDE TİTİZ DAVRANIYORUZ
Öğretmen seçiminizi nasıl gerçekleştiriyorsunuz?
Avrupa'da üniversitelerde iyi öğretmen yetişiyor. Çünkü öğretmenlik mesleğine uygun olmayan kişileri bu okullara almıyorlar. ABD’de de aynıdır. Diyelim ki, bir öğrenci, öğretmen olmak için başvuruyor. Bunun üzerine üniversite, öğrencinin ilkokul ve ortaokul öğretmenlerinden mesleğe uygun olup olmadığına dair bilirkişi raporu istiyor. Öğrenci, öğretmenlik mesleğinin gerektirdiği yeteneğe sahip mi değil mi öğrenmek istiyorlar. Eğer uygunsa üniversiteye kabul ediyorlar.
Türkiye'de ise öyle değil. Çünkü biz de öğrenci puanına göre meslek seçiyor, ilgi alanına göre değil. Dolayısıyla sevmese de öğretmenlik okuyor ve tam anlamıyla öğretmen olarak yetişmeden de mezun oluyor. Mesela biz Okyanus Kolejleri’ne öğretmen alırken birkaç aşamadan sonra karar veriyoruz. Bölüm başkanlarımız, öğretmen adayına ders anlattırıyorlar, sorular soruyorlar, testlerden geçiriyorlar. Tüm bu süzgeçlerden sonra bir ekip karar veriyor.
BİLGİYE DAYALI SINAVLA ÜNİVERSİTEYE ÖĞRENCİ SEÇİLMEMELİ
Özel okul sektöründeki bir büyümeden bahsedebilir miyiz?
Özel okulların oranı bundan 10 sene önce yüzde 1-2 civarındaydı. Geçen sene yüzde 2,5'e kadar çıktı. Fakat dershanelerin kapanacak olması söylentileri üzerine özel okula bir hayli yönelen olduğunu görüyoruz. Özel okulculuk bundan sonra çok güçlü olarak devam edecek. Özellikle dershanelerin kapanmasıyla temel liseler açılacak, eğer onları da özel okullar kategorisinde sayarsak, dershanecilik biraz yön değiştirecek ve okula kayacak. Artık liseler ve özel okullar öğrencileri son sınıfta hem üniversiteye hazırlamış olacak, hem de lise eğitimi vermiş olacak. Ben bunu doğru buluyorum, böyle olması lazım. “Eğer Milli Eğitim ciddi eğitim yapsaydı, dershaneler olmazdı'' deniyor ya; böyle bir şey yok. Milli Eğitim'in bütün okulları mükemmel de olsa yine dershane talebi olur. Çünkü birbirinden iyi okullar var. Dershane ihtiyacı Milli Eğitim'in okulları kötü olduğu için doğmuş değildir. Öğrenciler, üniversitelerde daha iyi bölümlere girmek istiyorlar. Üniversite giriş sınavları ise bir baraj sınavı değil, bir sıralama sınavı. Bilgiye dayalı bir sınavla üniversiteye öğrenci almak son derece yanlış bir şey. Türkiye’deki lise son sınıf öğrencilerine Okyanus Kolejleri’nde uyguladığımız gibi, yetenek, kişilik ve ilgi testi uygulanmalı. Böylece öğrencilerin her birinin ilgisi, yeteneği, kişiliğinin hangi mesleğe uygun olduğu ortaya çıkacaktır. Diyelim ki şu öğrenci mimar olacak, şu mühendis olacak, şu hukukçu olacak, şu doktor, şu hakim olacak. Bütün bu veriler ortaya çıkacak, bunlar da üniversitelere verilecek. Üniversite de bakacak kendisine en uygun kriterleri hangi öğrenciler taşıyorsa o öğrencileri üniversiteye davet edecek.
BÜYÜMEK İÇİN PLAN KURMAM, SİSTEM KURARIM
Nasıl bir yöneticisiniz? Nasıl karar alırsınız? Prensipleriniz nelerdir?
Benim kafamda çok sayıda öğrenci ve kampüse ulaşma düşüncesi yoktur. Sadece tek bir şeye odaklanırım, sistem kurarım, nerede açık varsa onu kapatırım. Tüm bunların sonucunda bir bakarım büyümüşüz. Mesela daha önce Kültür Dersaneleri'nde de böyle olmuştur. Kafamda ne para kazanmak, ne çok öğrenci, ne çok dershane düşüncesi vardı. Durmadan sistem kurdum ve bir baktım ki şubelerimiz çoğalmış. Okyanus Kolejleri’nde de aynı durumu yaşıyorum şu anda.
Okyanus Kolejleri’nin gelişmesinden memnun musunuz? Kuruluştaki düşünceniz ile şu andaki düşünceniz arasında ne kadar bir fark var? Bundan sonra nasıl bir gelişim planlıyorsunuz?
2004 yılında Okyanus Kolejleri'ni kurduğum zaman özel okullara karşı biraz mesafeliydim. Özel okul açmayı kendime şöyle kabul ettirdim. Dedim ki ben burada eğer bir özel okul açacaksam eş zamanlı kendi memleketimde de bir okul açacağım ve devlete hibe edeceğim. Dolayısıyla Okyanus Kolejleri ile aynı tarihte Van’ın Özalp ilçesinde de “Ağabey Özbey Lisesi” isminde bir lise açtım. Sonrasında Okyanus Kolejleri, gelişmeye başladı. Ben bu kadar gelişeceğini tahmin etmiyordum. Şu anda 14 kampüsümüz var. Özellikle önümüzdeki sene 6 yeni kampüs daha eklenecek ve 20 kampüse çıkmış olacağız. Bu 20 kampüste de toplam 80 tane okulumuz olacak.
Ne kadar öğrenciye ulaşmayı hedefliyorsunuz?
Şu an 8 binin üzerinde öğrencimiz var. Önümüzdeki yıl için 15 bin öğrenciyi hedefliyoruz.
Yatırımlarınızı öz kaynaklarınızla mı yapıyorsunuz?
Okulların tamamı bize ait değil. Kimisini kendimiz yapıyoruz, kimisinin de projelerini biz çiziyoruz; ancak yatırımcıya yaptırıyoruz. Mesela şu an 6 tane okul yapılıyor; 4'ünü yatırımcılar yapıyor, ikisini biz öz kaynaklarımızla yapıyoruz.
OKYANUS KOLEJLERİ’NİN BİR FON İHTİYACI YOK
Sektörde fon gerçeği de yaşanmaya başladı, son dönemde bazı okullar, fonlarla ortaklık kuruyorlar. Bu gelişmeleri nasıl görüyorsunuz, siz de fon görüşmeleri yapıyor musunuz?
Bu konuda bize çok talep oldu, bizimle görüşenler de oldu ama ben şahsen Okyanus Kolejleri’ni fona devredebilmemiz için çok hazır olduğumuzu düşünmüyorum. Okyanus Kolejleri'nin çok daha sağlam, güçlü bir yere gelmesi lazım. Belli bir büyüklüğe eriştikten sonra kısmen fona devredilebilir.
Okyanus Kolejleri, önemli bir değer. Dolayısıyla tamamen her şeyin bu yönetimin elinde kalacağı, yeni bir ortağın asla burayı etkilemeyeceği, misyonuna ve vizyonuna zarar veremeyeceği bir ortaklık oranıyla olabilir, ama Okyanus Kolejleri, henüz buna ihtiyaç hissetmiyor, yani bir fon ihtiyacı yok.
OKYANUS ÜNİVERSİTESİ FARKLI OLACAK
Okyanus olarak üniversiteye doğru gidişiniz var mı? Bu konudaki planlarınız nedir?
İnşallah. Okyanus Üniversitesi'ni açacağız. Vakfımızı kurduk, müracaatımızı yapmadık, inşallah yakın zamanda da müracaatımızı yapacağız. Ben Sosyal Bilimler üzerine bir üniversite düşünüyorum. Kimi üniversitelerde hem mühendislik, hem tıp, hem de sosyal bilimler var, bunları doğru bulmuyorum. Üniversitenin alanının belli olması lazım.
Son Güncelleme: Pazartesi, 19 Ocak 2015 08:33
Gösterim: 3641