Eğitim Tercihi

Yaklaşık on gündür e-postalarımı okuyup, silmek için kullandığım sağ elimin işaretparmağı sızlıyor.

Bu sızının nedeni parmağımın antrenmansız olması değil. On gündür e-posta kutuma gelen mektupların önemli bölümü “Sizi son kez rahatsız ediyoruz” cümlesi ile başlıyor. Mektupların sahipleri, kendilerine verilen bir sözün tutulmasını isteyen genç öğretmenler. 2010 yılında verilen “55 bin öğretmen alınacak” sözünün tutulmasını istiyorlar.

Dün üşenmedim saydım, sabah gazeteye geldiğim ilk 1 saat içinde tam 314 tane böyle mektup sildim.

Mektup sadece bana değil, Türkiye’de gazetelerde bir köşesi olan yazarların hemen hepsine gönderiliyor.

Metin kibar bir çığlık aslında! Seslerini bir türlü duyuramayan ve kendilerini artık çaresiz hisseden insanların çığlığı!

“Bizden sesimiz olmanızı istiyoruz” diyorlar, seçimlerden önce verilen sözün tutulmasını istiyorlar.

Silerken parmağımın sızlamasının nedeni bu! Biliyorum ki birkaç köşede bu istek dile getirilecek, sonra unutulup gidecek.

Milli Eğitim Bakanı, başka işlerle meşgul olduğu için bu çığlığı duymayacak, hükümet umursamayacak.

Gazetelerde küçük bir haber bile olamayacak. Çünkü öğretmenlerin sorunlarını hatırlamamız için bir tek günümüz var, o da öğretmenler günü! Milli Eğitim Bakanı’nın o gün ile ilgili boş sözlerinin tekrarlandığı bir haber çıkacak, atanamayan öğretmenler “öğretmen sayılmadığı için” hatırlanmayacak.

(Mehmet Yılmaz-Hürriyet)