Eğitim Tercihi

Nobel ödüllü Kolombiyalı yazar Gabrial Garcia Marquez, 87 yaşında hayatını kaybetti. "Gabo" lakabıyla tanınan Nobel ödüllü Kolombiyalı yazar, hukuk eğitimini gazetecilik kariyeri için yarım bırakmıştı.

Meksika'da bugün hayata veda eden ve Latin Amerika'da "Gabo" lakabıyla tanınan Nobel ödüllü Kolombiyalı yazar Gabrial Garcia Marquez, dünya edebiyat tarihine başta "Yüzyıllık Yalnızlık" olmak üzere çok sayıda kült eser bıraktı.

87 yaşındaki senarist ve gazeteci Marquez, 1928 yılında Kolombiya'nın kuzeyindeki Aracataca kasabasında dünyaya geldi.

Büyükbabası ve büyükannesi tarafından büyütülen Marquez, hukuk eğitimini gazetecilik kariyeri için yarım bıraktı. 1954 yılında, çalıştığı gazete tarafından Roma'ya gönderilen Marquez, Paris, New York ve Barcelona'da da yaşadı.

1980'li yıllarda bir gerilla grubuyla ilişkisi olduğu suçlamasıyla karşı karşıya kalınca Meksika'da sürgün hayatı yaşamaya başlayan Marquez, daha sonra Kolombiya hükümeti ile ülkenin en büyük gerilla hareketi Kolombiya Devrimci Silahlı Kuvvetleri (FARC) arasında görüşmeler yapılmasına yardımcı oldu. 

Edebiyatta "büyülü gerçekçilik" akımının öncülerinden Marquez, Nobel Edebiyat Ödülü'ne 1982 yılında değer görüldü. 

Düşsel Macondo köyünün ve köyü kuran Buendia ailesinin geçmişini anlatan en tanınmış romanı "Yüzyıllık Yalnızlık", "Kolera Günlerinde Aşk", "Kırmızı Pazartesi", "Yaprak Fırtınası" ,"Bir Kayıp Denizci" ve "Anlatmak İçin Yaşamak" yazarın Türkçeye çevrilen yapıtları arasında yer alıyor.

Eşi Mercedes Barcha ile hayatını 1958 yılında birleştiren ve iki oğlu olan Marquez, 30 yıldan fazla süredir Meksika'da yaşıyordu.

Ünlü romanı Yüzyıllık Yalnızlık'ı nasıl yazdığını şu sözlerle anlattı

Kitabın arkasında Yüzyıllık Yalnızlık ile ilgili yazar Gabriel Garcia Marquez'den şu sözler var:

 "Yüzyıllık Yalnızlık'ı yazmaya başladığımda çocukluğumda beni etkilemiş olan her şeyi edebiyat aracılığıyla aktarabileceğim bir yol bulmak istiyordum. Çok kasvetli kocaman bir evde, toprak yiyen bir kız kardeş, geleceği sezen bir büyükanne ve mutlulukla çılgınlık arasında ayrım gözetmeyen, adları bir örnek bir yığın hısım akraba arasında geçen çocukluk günlerimi sanatsal bir dille ardımda bırakmaktı amacım. Yüzyıllık Yalnızlık'ı iki yıldan daha kısa bir sürede yazdım, ama yazı makinemin başına oturmadan önce bu kitap hakkında düşünmek on beş, on altı yılımı aldı. Büyükannem, en acımasız şeyleri, kılını bile kıpırdatmadan, sanki yalnızca gördüğü olağan şeylermiş gibi anlatırdı bana. Anlattığı öyküleri bu kadar değerli kılan şeyin, onun duygusuz tavrı ve imgelerindeki zenginlik olduğunu kavradım. Yüzyıllık Yalnızlık'ı büyükannemin işte bu yöntemini kullanarak yazdım. Bu romanı dikkat ve keyifle okuyan, hiç şaşırmayan sıradan insanlar tanıdım. Şaşırmadılar, çünkü ben onlara hayatlarında yeni olan bir şey anlatmamıştım, kitabımda gerçekliğe dayanmayan tek cümle bulamazsınız."