Eğitim Tercihi

Can Dündar, Milliyet Gazetesi’ndeki köşesinde ODTÜ olaylarına değindi ve ODTÜ’nün tarihe damga vuran öğrenci protestolarını yazdı

ODTÜ hep direndi

Teslim olmayan, korkmayan bir kampüs. Hocalarıyla, öğrencileriyle, eylemleriyle baş eğmeyen bir yapı... Tepkisini gösteren, gerekirse kavga eden, stadına ‘Devrim’ yazan bir üniversite. Deniz Gezmiş ve arkadaşlarını saklayan okul. Emperyalizme karşı verilen devrimci mücadelenin yüksek öğrenim yurdu. Burası ODTÜ... Bulaşanın hayır göremediği bir kurum...

16 Ocak 1971 gecesi ODTÜ Rektörü Prof. Erdal İnönü’nün Mebusevleri’ndeki evinin telefonu çaldı.

İnönü telefonu açtı. Karşıdaki ses:

“- Ben Deniz Gezmiş’im” dedi.

İnönü bir kez Deniz Gezmiş’le karşılaşmıştı.

Üniversitenin garajlar kısmında bir öğrencinin olay çıkardığını duyunca oraya gitmiş, karşısındaki uzun boylu parkalı gence “Ne istiyorsun?” diye sormuştu. Konuştuğu gencin Deniz Gezmiş olduğunu sonradan öğrenmişti.

Telefonda yine “Ne istiyorsun?” diye sordu.

“Siz ne yapmaya çalışıyorsunuz?” dedi karşıdaki ses...

Ve telefonu kapattı.

O günlerde Deniz Gezmiş ve arkadaşlarının ODTÜ yurtlarında kaldıkları, silahlandıkları söylentileri yayılmıştı. Üniversitede olaylar çıkmaya başlayınca, henüz 4,5 aylık rektör olan İnönü de yurtları kapatma kararı almış, bizzat gidip arama yapmış, İçişleri Bakanlığı’na başvurup kampüs çıkışında bir jandarma karakolu kurulmasını istemişti.

Telefon kapanır kapanmaz alt kattan şiddetli bir patlama sesi duyuldu. İnönü’lerin iki katlı evlerinin giriş kapısı dinamitle havaya uçurulmuştu.

Önce irkildiler; sonra bu saldırının öldürme değil, korkutma amaçlı olduğunu, üst katta olduklarını teyit için telefon edildiğini fark ettiler.

İnönü, o gece arayanın Deniz Gezmiş olduğuna hiç inanmadı.

Yazının devamı için tıklayın